Psalmorum 88
1 Canticum Psalmi, Filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum, intellectus Eman Ezrahitæ. Domine Deus salutis meæ: in die clamavi, et nocte coram te.
pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.
2 Intret in conspectu tuo oratio mea: inclina aurem tuam ad precem meam:
Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.
Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)
4 Æstimatus sum cum descendentibus in lacum: factus sum sicut homo sine adiutorio,
Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.
5 inter mortuos liber, Sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius: et ipsi de manu tua repulsi sunt.
Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.
6 Posuerunt me in lacu inferiori: in tenebrosis, et in umbra mortis.
Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.
7 Super me confirmatus est furor tuus: et omnes fluctus tuos induxisti super me.
Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)
8 Longe fecisti notos meos a me: posuerunt me abominationem sibi. Traditus sum, et non egrediebar:
Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.
9 oculi mei languerunt præ inopia. Clamavi ad te Domine tota die: expandi ad te manus meas.
Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.
10 Numquid mortuis facies mirabilia: aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi?
Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)
11 Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam, et veritatem tuam in perditione?
Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?
12 Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua: et iustitia tua in terra oblivionis?
Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?
13 Et ego ad te, Domine, clamavi, et mane oratio mea præveniet te.
Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.
14 Ut quid Domine repellis orationem meam: avertis faciem tuam a me?
Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?
15 Pauper sum ego, et in laboribus a iuventute mea: exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus.
Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.
16 In me transierunt iræ tuæ: et terrores tui conturbaverunt me.
Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.
17 Circumdederunt me sicut aqua tota die: circumdederunt me simul.
Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.
18 Elongasti a me amicum, et proximum: et notos meos a miseria.
Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.
