Psalmorum 78
1 Intellectus Asaph. Attendite popule meus legem meam: inclinate aurem vestram in verba oris mei.
Þjóð mín, hlustaðu á kenningu mína. Gefðu gaum að því sem ég hef að segja.
2 Aperiam in parabolis os meum: loquar propositiones ab initio.
Nú ætla ég að rifja upp fyrir þér liðna atburði,
3 Quanta audivimus et cognovimus ea: et patres nostri narraverunt nobis.
frásagnir sem varðveist hafa frá kynslóð til kynslóðar.
4 Non sunt occultata a filiis eorum, in generatione altera. Narrantes laudes Domini, et virtutes eius, et mirabilia eius quæ fecit.
Ég birti ykkur sannleikann, svo að þið getið sagt börnum ykkar frá dásemdarverkum Drottins, öllum þeim undrum sem hann vann.
5 Et suscitavit testimonium in Iacob: et legem posuit in Israel. Quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:
Lögmál sitt gaf hann Ísrael og bauð forfeðrunum að kenna það börnum sínum
6 ut cognoscat generatio altera. Filii qui nascentur, et exurgent, et narrabunt filiis suis,
sem síðan skyldu kenna það sínum afkomendum. Þannig skyldi lögmál hans berast frá einni kynslóðinni til annarrar.
7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei: et mandata eius exquirant.
Því hefur sérhver kynslóð getað haldið lög Guðs, treyst honum og heyrt um hans dásemdarverk.
8 Ne fiant sicut patres eorum: generatio prava et exasperans. Generatio, quæ non direxit cor suum: et non est creditus cum Deo spiritus eius.
Ný kynslóð skyldi ekki þurfa að fara að fordæmi feðra sinna sem voru þrjóskir, óhlýðnir og ótrúir og forhertu sig gegn Guði.
9 Filii Ephrem intendentes et mittentes arcum: conversi sunt in die belli.
Þótt íbúar Efraím væru alvopnaðir, þá flúðu þeir þegar að orustunni kom.
10 Non custodierunt testamentum Dei, et in lege eius noluerunt ambulare.
Þannig rufu þeir sáttmálann við Guð og fóru sína eigin leið.
11 Et obliti sunt benefactorum eius, et mirabilium eius quæ ostendit eis.
Þeir gleymdu máttarverkum Drottins,
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.
sem hann hafði fyrir þá gert og forfeður þeirra í Egyptalandi,
13 Interrupit mare, et perduxit eos: et statuit aquas quasi in utre.
þegar hann klauf hafið og leiddi þá yfir þurrum fótum. Vatnið stóð eins og veggur til beggja handa!
14 Et deduxit eos in nube diei: et tota nocte in illuminatione ignis.
Að degi til leiddi hann þá með skýi, en eldstólpa um nætur.
15 Interrupit petram in eremo: et adaquavit eos velut in abysso multa.
Hann rauf gat á klettinn í eyðimörkinni. Vatnið streymdi fram og þeir svöluðu þorsta sínum.
16 Et eduxit aquam de petra: et deduxit tamquam flumina aquas.
Já, það flæddi frá klettinum, líkast rennandi á!
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei: in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
Samt héldu þeir fast við þrjósku sína og syndguðu gegn hinum hæsta Guði.
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis: ut peterent escas animabus suis.
Þeir kvörtuðu og kveinuðu og heimtuðu annað að borða en það sem Guð gaf þeim.
19 Et male locuti sunt de Deo: dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
Þeir ásökuðu jafnvel sjálfan Guð og sögðu:
20 Quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
„Hann gaf okkur vatn, en hvers vegna fáum við ekki brauð eða kjöt?!“
21 Ideo audivit Dominus, et distulit: et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel:
Drottinn hlustaði og honum rann í skap, reiði hans upptendraðist gegn Ísrael.
22 Quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari eius:
Enda treystu þeir honum ekki, né trúðu forsjá hans.
23 Et mandavit nubibus desuper, et ianuas cæli aperuit.
Jafnvel þótt hann lyki upp himninum – eins og glugga! –
24 Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.
og léti manna rigna niður.
25 Panem angelorum manducavit homo: cibaria misit eis in abundantia.
Já, þeir átu englabrauð! – og urðu mettir.
26 Transtulit Austrum de cælo: et induxit in virtute sua Africum.
Þá lét hann austanvind blása og stýrði vestanvindinum með krafti sínum.
27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
Og viti menn, fuglum rigndi af himni, – þeir voru eins og sandur á sjávarströnd!
28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum: circa tabernacula eorum.
Af hans völdum féllu þeir til jarðar um allar tjaldbúðirnar.
29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis:
Og fólkið át nægju sína. Hann mettaði hungur þeirra.
30 non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
En varla höfðu þeir lokið matnum – fæðan var enn í munni þeirra,
31 et ira Dei ascendit super eos. Et occidit pingues eorum, et electos Israel impedivit.
þá reiddist Drottinn þeim og lagði að velli æskumenn Ísraels.
32 In omnibus his peccaverunt adhuc: et non crediderunt in mirabilibus eius.
En þeir sáu sig ekki um hönd, en héldu áfram að syndga og vildu ekki trúa kraftaverkum Drottins.
33 Et defecerunt in vanitate dies eorum: et anni eorum cum festinatione.
Þess vegna stytti hann ævi þeirra og sendi þeim miklar hörmungar.
34 Cum occideret eos, quærebant eum: et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
En þegar neyðin var stærst, tóku þeir að leita Guðs. Þeir iðruðust og snéru sér til hans.
35 Et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum: et Deus excelsus redemptor eorum est.
Þeir viðurkenndu að Guð er eini grundvöllur lífsins – að hinn hæsti Guð væri frelsari þeirra.
36 Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei:
En því miður fylgdu þeir honum aðeins í orði kveðnu, en ekki af heilum hug,
37 Cor autem eorum non erat rectum cum eo: nec fideles habiti sunt in testamento eius.
hjarta þeirra var langt frá honum. Þeir stóðu ekki við orð sín.
38 Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum: et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam: et non accendit omnem iram suam:
Samt var hann þeim miskunnsamur, fyrirgaf syndir þeirra og tortímdi þeim ekki. Margoft hélt hann aftur af reiði sinni.
39 Et recordatus est quia caro sunt: spiritus vadens, et non rediens.
Hann minntist þess að þeir voru dauðlegir menn, eins og andblær sem kemur og fer.
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?
Já, oft risu þeir gegn Guði í eyðimörkinni og ollu honum vonbrigðum.
41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum: et Sanctum Israel exacerbaverunt.
Aftur og aftur sneru þeir við honum baki og freistuðu hans.
42 Non sunt recordati manus eius, die qua redemit eos de manu tribulantis,
Þeir gleymdu krafti hans og kærleika og hvernig hann hafði frelsað þá frá óvinum þeirra.
43 Sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos.
Þeir gleymdu plágunum sem hann sendi Egyptum í Sóan
44 Et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
þegar hann breytti fljótum þeirra í blóð, svo að enginn gat drukkið.
45 Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos: et ranam, et disperdidit eos.
Eða þegar hann fyllti landið af flugum og froskum!
46 Et dedit ærugini fructus eorum: et labores eorum locustæ.
Lirfurnar spilltu uppskerunni og engispretturnar átu allt, hvort tveggja var frá honum komið.
47 Et occidit in grandine vineas eorum: et moros eorum in pruina.
Hann eyddi vínviði þeirra með hagléli og mórberjatrjánum með frosti.
48 Et tradidit grandini iumenta eorum: et possessionem eorum igni.
Búpeningurinn hrundi niður í haganum, haglið rotaði hann og sauðirnir drápust í eldingum.
49 Misit in eos iram indignationis suæ: indignationem, et iram, et tribulationem: immissiones per angelos malos.
Hann úthellti reiði sinni yfir þá, sendi þeim ógn og skelfingu. Hann leysti út sendiboða ógæfunnar – engla sem létu þá kenna á því!
50 Viam fecit semitæ iræ suæ, non pepercit a morte animabus eorum: et iumenta eorum in morte conclusit.
Hann gaf reiðinni lausan tauminn. Og ekki hlífði hann Egyptunum. Þeir fengu vænan skerf af plágum og sjúkdómum.
51 Et percussit omne primogenitum in terra Ægypti: primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham.
Þá deyddi hann frumburði Egypta, efnilegan ungviðinn, sem vonirnar voru bundnar við.
52 Et abstulit sicut oves populum suum: et perduxit eos tamquam gregem in deserto.
Sinn eigin lýð leiddi hann styrkri hendi gegnum eyðimörkina.
53 Et deduxit eos in spe, et non timuerunt: et inimicos eorum operuit mare.
Hann var skjól þeirra og vörn. Þeir þurftu ekkert að óttast, en hafið gleypti óvini þeirra.
54 Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem, quem acquisivit dextera eius. Et eiecit a facie eorum Gentes: et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis.
Hann greiddi för þeirra til fyrirheitna landsins, til hæðanna sem hann hafði skapað.
55 Et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
Íbúum landsins stökkti hann á flótta en gaf þar ættkvíslum Ísraels erfðahlut og skjól.
56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum: et testimonia eius non custodierunt.
En þótt þeir nytu gæsku Guðs, risu þeir gegn hinum hæsta og fyrirlitu boðorð hans.
57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
Þeir sneru af leið og rufu trúnað rétt eins og feður þeirra. Eins og bogin ör misstu þeir marksins sem Guð hafði sett þeim.
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis: et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
Þeir tóku aðra guði, reistu þeim ölturu og egndu Drottin á móti sér.
59 Audivit Deus, et sprevit: et ad nihilum redegit valde Israel.
Guð sá verk þeirra og reiddist – fékk viðbjóð á Ísrael.
60 Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
Hann yfirgaf helgidóm sinn í Síló, bústað sinn meðal manna.
61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum: et pulchritudinem eorum in manus inimici.
Örk sína lét hann falla í hendur óvinanna og vegsemd hans var óvirt af heiðingjum.
62 Et conclusit in gladio populum suum: et hereditatem suam sprevit.
Hann reiddist lýð sínum og lét hann falla fyrir sverði óvinanna.
63 Iuvenes eorum comedit ignis: et virgines eorum non sunt lamentatæ.
Æskumenn Ísraels fórust í eldi og ungu stúlkurnar upplifðu ekki sinn brúðkaupsdag.
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt: et viduæ eorum non plorabantur.
Prestunum var slátrað og ekkjur þeirra dóu áður en þær gátu harmað þá.
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
Þá var sem Drottinn vaknaði af svefni, eins og hetja sem rís upp úr vímu,
66 Et percussit inimicos suos in posteriora: opprobrium sempiternum dedit illis.
og hann gaf þeim vænt spark í bakhlutann og sendi þá burt með skömm, sömu leið og þeir komu.
67 Et repulit tabernaculum Ioseph: et tribum Ephraim non elegit:
Hann hafnaði fjölskyldu Jósefs, ætt Efraíms,
68 Sed elegit tribum Iuda, montem Sion quem dilexit.
en kaus Júdaættkvísl og Síonfjall, sem hann elskar.
69 Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum in terra, quam fundavit in sæcula.
Þar reisti hann musteri sitt – voldugt og traust rétt eins og himin og jörð.
70 Et elegit David servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium: de post fœtantes accepit eum.
Hann kaus Davíð sem þjón sinn, tók hann frá sauðunum,
71 Pascere Iacob servum suum, et Israel hereditatem suam:
úr smalamennskunni, til að verða leiðtogi og hirðir þjóðar sinnar.
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui: et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.
Og hann gætti hennar af öryggi og með hreinu hjarta.
