< Psalmorum 65 >
1 In finem, Psalmus David, Canticum Hieremiæ, et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire. Te decet hymnus Deus in Sion: et tibi reddetur votum in Ierusalem.
Dem Sangmeister, ein Psalm Davids. Ein Lied.
2 Exaudi orationem meam: ad te omnis caro veniet.
Dir gebührt, Elohim, in Zion ein Lobgesang, / Dir soll man Gelübde bezahlen.
3 Verba iniquorum prævaluerunt super nos: et impietatibus nostris tu propitiaberis.
Du erhörest Gebete; / Drum kommen alle Menschen zu dir.
4 Beatus, quem elegisti, et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ: sanctum est templum tuum,
Sind meine Sünden mir unerträglich — / Du wirst unsre Frevel vergeben.
5 mirabile in æquitate. Exaudi nos Deus salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.
Heil dem, den du erwählst und nahen lässest, / Daß er weile in deinen Höfen! / Laß uns deines Hauses Segen genießen, / Deines heiligen Tempels Segen!
6 Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia:
In Huld erhörst du uns furchtbar, Gott unsers Heils. / Dir vertraun alle Enden der Erde und fernen Meere.
7 qui conturbas profundum maris sonum fluctuum eius. Turbabuntur gentes,
Er festigt die Berge durch seine Kraft, / Er ist umgürtet mit Stärke.
8 et timebunt qui habitant terminos a signis tuis: exitus matutini et vespere delectabis.
Er stillet das Brausen des Meeres, seiner Wellen Gedröhn / Und das Tosen der Völker.
9 Visitasti terram et inebriasti eam: multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis, parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio eius.
Drum zittern die fernsten Erdbewohner vor deinen Zeichen. / Ost und West erfüllst du mit Jubel.
10 Rivos eius inebria, multiplica genimina eius: in stillicidiis eius lætabitur germinans.
Du hast des Landes gedacht, ihm Fülle verliehn, / Es mit Reichtum begabt. / Der Bach Elohims war mit Wasser gefüllt. / Du hast den Menschen Getreide geschenkt, / Hast das Land so fruchtbar gemacht.
11 Benedices coronæ anni benignitatis tuæ: et campi tui replebuntur ubertate.
Des Erdreichs Furchen hast du getränkt, seine Schollen erweicht, / Es durch Regen gelockert / Und sein Gewächs gesegnet.
12 Pinguescent speciosa deserti: et exultatione colles accingentur.
Du hast das Jahr deiner Güte gekrönt, / Und deine Geleise triefen von Fett.
13 Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento: clamabunt, etenim hymnum dicent.
Es triefen die Auen der Steppe, / Mit Jubel die Hügel sich gürten. Es sind die Fluren mit Herden bedeckt, / Die Täler mit Korn gehüllt — / Alles jauchzet und singt!