Psalmorum 62

1 In finem, Pro Idithun, Psalmus David. Nonne Deo subiecta erit anima mea? ab ipso enim salutare meum.

۱ برای یدوتون سالار مغنیان. مزمور داود جان من فقط برای خدا خاموش می شود زیرا که نجات من از جانب اوست.

2 Nam et ipse Deus meus, et salutaris meus: susceptor meus, non movebor amplius.

۲ او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من. پس بسیار جنبش نخواهم خورد.

3 Quousque irruitis in hominem? interficitis universi vos: tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ.

۳ تا به کی بر مردی هجوم می‌آورید تا همگی شما او راهلاک کنید مثل دیوار خمشده و حصار جنبش خورده؟

4 Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere, cucurri in siti: ore suo benedicebant, et corde suo maledicebant.

۴ در این فقط مشورت می‌کنند که او را ازمرتبه‌اش بیندازند. و دروغ را دوست می‌دارند. به زبان خود برکت می‌دهند و در دل خود لعنت می‌کنند، سلاه.

5 Verumtamen Deo subiecta esto anima mea: quoniam ab ipso patientia mea.

۵ ‌ای جان من فقط برای خدا خاموش شو زیراکه امید من از وی است.

6 Quia ipse Deus meus, et salvator meus: adiutor meus, non emigrabo.

۶ او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من تا جنبش نخورم.

7 In Deo salutare meum, et gloria mea: Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.

۷ برخداست نجات و جلال من. صخره قوت من وپناه من در خداست.

8 Sperate in eo omnis congregatio populi, effundite coram illo corda vestra: Deus adiutor noster in æternum.

۸ ‌ای قوم همه وقت بر اوتوکل کنید و دلهای خود را به حضور وی بریزید. زیرا خدا ملجای ماست، سلاه.

9 Verumtamen vani filii hominum, mendaces filii hominum in stateris: ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.

۹ البته بنی آدم بطالت‌اند و بنی بشر دروغ. در ترازو بالا می‌روندزیرا جمیع از بطالت سبکترند.

10 Nolite sperare in iniquitate, et rapinas nolite concupiscere: divitiæ si affluant, nolite cor apponere.

۱۰ بر ظلم توکل مکنید و بر غارت مغرور مشوید. چون دولت افزوده شود دل در آن مبندید.

11 Semel locutus est Deus, duo hæc audivi, quia potestas Dei est,

۱۱ خدا یک بارگفته است و دو بار این را شنیده‌ام که قوت از آن خداست.

12 et tibi Domine misericordia: quia tu reddes unicuique iuxta opera sua.

۱۲ ‌ای خداوند رحمت نیز از آن تواست، زیرا به هر کس موافق عملش جزا خواهی داد.