< Psalmorum 59 >

1 In finem, Ne disperdas, David in tituli inscriptionem, quando misit Saul, et custodivit domum eius, ut eum interficeret. Eripe me de inimicis meis Deus meus: et ab insurgentibus in me libera me.
Livra-me, meu Deus, dos meus inimigos, defende-me daqueles que se levantam contra mim.
2 Eripe me de operantibus iniquitatem: et de viris sanguinum salva me.
Livra-me dos que obram a iniquidade, e salva-me dos homens sanguinários.
3 Quia ecce ceperunt animam meam: irruerunt in me fortes.
Pois eis que põem ciladas à minha alma; os fortes se ajuntam contra mim, não por transgressão minha ou por pecado meu, ó Senhor.
4 Neque iniquitas mea, neque peccatum meum Domine: sine iniquitate cucurri, et direxi.
Eles correm, e se preparam, sem culpa minha: desperta para me ajudares, e olha.
5 Exurge in occursum meum, et vide: et tu Domine Deus virtutum, Deus Israel, Intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus, qui operantur iniquitatem.
Tu, pois, ó Senhor, Deus dos exércitos, Deus de Israel, desperta para visitares todos os gentios: não tenhas misericórdia de nenhum dos pérfidos que obram a iniquidade (Selah)
6 Convertentur ad vesperam: et famem patientur ut canes, et circuibunt civitatem.
Voltam à tarde: dão ganidos como cães, e rodeiam a cidade.
7 Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?
Eis que eles dão gritos com as suas bocas; espadas estão nos seus lábios, porque dizem eles: Quem ouve?
8 Et tu Domine deridebis eos: ad nihilum deduces omnes Gentes.
Mas tu, Senhor, te rirás deles: zombarás de todos os gentios.
9 Fortitudinem meam ad te custodiam, quia Deus susceptor meus es:
Por causa da sua força eu te aguardarei; pois Deus é a minha alta defesa.
10 Deus meus misericordia eius præveniet me.
O Deus da minha misericórdia me prevenirá: Deus me fará ver o meu desejo sobre os meus inimigos.
11 Deus ostendet mihi super inimicos meos, ne occidas eos: nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua: et depone eos protector meus Domine:
Não os mates, para que o meu povo se não esqueça: espalha-os pelo teu poder, e abate-os, ó Senhor, nosso escudo.
12 Delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum: et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
Pelo pecado da sua boca e pelas palavras dos seus lábios fiquem presos na sua soberba, e pelas maldições e pelas mentiras que falam.
13 in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Iacob: et finium terræ.
Consome-os na tua indignação, consome-os, para que não existam, e para que saibam que Deus reina em Jacob até aos fins da terra (Selah)
14 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
E tornem a vir à tarde, e dêem ganidos como cães, e cerquem a cidade.
15 Ipsi dispergentur ad manducandum: si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
Vagueiem para cima e para baixo por mantimento, e passem a noite sem se saciarem.
16 Ego autem cantabo fortitudinem tuam: et exultabo mane misericordiam tuam. Quia factus es susceptor meus, et refugium meum, in die tribulationis meæ.
Eu porém cantarei a tua força; pela manhã louvarei com alegria a tua misericórdia; porquanto tu foste o meu alto refúgio, e proteção no dia da minha angústia.
17 Adiutor meus tibi psallam, quia Deus susceptor meus es: Deus meus misericordia mea.
A ti, ó fortaleza minha, cantarei salmos; porque Deus é a minha defesa e o Deus da minha misericórdia.

< Psalmorum 59 >