< Psalmorum 51 >
1 In finem, Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
Al Músico principal: Salmo de David, cuando después que entró á Bathsebah, vino á él Nathán el profeta. TEN piedad de mí, oh Dios, conforme á tu misericordia: conforme á la multitud de tus piedades borra mis rebeliones.
2 Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.
Lávame más y más de mi maldad, y límpiame de mi pecado.
3 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.
Porque yo reconozco mis rebeliones; y mi pecado está siempre delante de mí.
4 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.
A ti, á ti solo he pecado, y he hecho lo malo delante de tus ojos: porque seas reconocido justo en tu palabra, y tenido por puro en tu juicio.
5 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.
He aquí, en maldad he sido formado, y en pecado me concibió mi madre.
6 Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
He aquí, tú amas la verdad en lo íntimo: y en lo secreto me has hecho comprender sabiduría.
7 Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.
Purifícame con hisopo, y seré limpio: lávame, y seré emblanquecido más que la nieve.
8 Auditui meo dabis gaudium et lætitiam: et exultabunt ossa humiliata.
Hazme oir gozo y alegría; y se recrearán los huesos que has abatido.
9 Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.
Esconde tu rostro de mis pecados, y borra todas mis maldades.
10 Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.
Crea en mí, oh Dios, un corazón limpio; y renueva un espíritu recto dentro de mí.
11 Ne proiicias me a facie tua: et Spiritum Sanctum tuum ne auferas a me.
No me eches de delante de ti; y no quites de mí tu santo espíritu.
12 Redde mihi lætitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.
Vuélveme el gozo de tu salud; y el espíritu libre me sustente.
13 Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.
Enseñaré á los prevaricadores tus caminos; y los pecadores se convertirán á ti.
14 Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meæ: et exultabit lingua mea iustitiam tuam.
Líbrame de homicidios, oh Dios, Dios de mi salud: cantará mi lengua tu justicia.
15 Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.
Señor, abre mis labios; y publicará mi boca tu alabanza.
16 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.
Porque no quieres tú sacrificio, que yo daría; no quieres holocausto.
17 Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.
Los sacrificios de Dios son el espíritu quebrantado: al corazón contrito y humillado no despreciarás tú, oh Dios.
18 Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut ædificentur muri Ierusalem.
Haz bien con tu benevolencia á Sión: edifica los muros de Jerusalem.
19 Tunc acceptabis sacrificium iustitiæ, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.
Entonces te agradarán los sacrificios de justicia, el holocausto ú ofrenda del todo quemada: entonces ofrecerán sobre tu altar becerros.