< Psalmorum 51 >
1 In finem, Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
Ten misericordia de mí, o! Dios, conforme a tu misericordia; conforme a la multitud de tus miseraciones rae mis rebeliones.
2 Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.
Aumenta el lavarme de mi maldad; y límpiame de mi pecado.
3 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.
Porque yo conozco mis rebeliones: y mi pecado está siempre delante de mí.
4 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.
A ti, a ti solo he pecado, y he hecho lo malo delante de tus ojos: porque te justifiques en tu palabra, y te purifiques en tu juicio.
5 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.
He aquí, en maldad he sido formado: y en pecado me calentó mi madre.
6 Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
He aquí, la verdad has amado en lo íntimo: y en lo secreto me hiciste saber sabiduría.
7 Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.
Purifícame con hisopo, y seré limpio: lávame, y seré emblanquecido más que la nieve.
8 Auditui meo dabis gaudium et lætitiam: et exultabunt ossa humiliata.
Házme oír gozo y alegría: y harán alegrías los huesos que moliste.
9 Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.
Esconde tu rostro de mis pecados: y rae todas mis maldades.
10 Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.
Críame, o! Dios, un corazón limpio: y renueva un espíritu recto en medio de mí.
11 Ne proiicias me a facie tua: et Spiritum Sanctum tuum ne auferas a me.
No me eches de delante de ti: y no quites de mí tu Santo Espíritu.
12 Redde mihi lætitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.
Vuélveme el gozo de tu salud: y el Espíritu voluntario me sustentará.
13 Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.
Enseñaré a los prevaricadores tus caminos: y los pecadores se convertirán a ti.
14 Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meæ: et exultabit lingua mea iustitiam tuam.
Escápame de homicidios, o! Dios, Dios de mi salud: cante mi lengua tu justicia.
15 Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.
Señor, abre mis labios, y denuncie mi boca tu alabanza.
16 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.
Porque no quieres sacrificio, que, si no, yo lo daría: holocausto no quieres.
17 Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.
Los sacrificios de Dios es el espíritu quebrantado: el corazón contrito y molido, o! Dios, no menospreciarás.
18 Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut ædificentur muri Ierusalem.
Haz bien con tu buena voluntad a Sión: edifica los muros de Jerusalem.
19 Tunc acceptabis sacrificium iustitiæ, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.
Entonces te agradarán los sacrificios de justicia, el holocausto, y el quemado: entonces ofrecerán sobre tu altar becerros.