Psalmorum 50
1 Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est: et vocavit terram, A solis ortu usque ad occasum:
Asaf dwom. Tweduampɔn, Onyankopɔn, Awurade no kasa, na ɔfrɛ asase nyinaa efi apuei kosi atɔe.
2 ex Sion species decoris eius.
Onyankopɔn hyerɛn fi Sion kurow a ne fɛ wie pɛyɛ.
3 Deus manifeste veniet: Deus noster et non silebit. Ignis in conspectu eius exardescet: et in circuitu eius tempestas valida.
Yɛn Nyankopɔn reba nanso ɔrenyɛ komm; ogya a ɛhyew nneɛma di nʼanim, ahum a ɛretu atwa ne ho ahyia.
4 Advocabit cælum desursum: et terram discernere populum suum.
Ɔfrɛ ɔsorosoro ne asase, sɛ ɔrebu ne nkurɔfo atɛn;
5 Congregate illi sanctos eius: qui ordinant testamentum eius super sacrificia.
Ɔka se, “Boaboa nnipa a wɔatew wɔn ho no ano ma me; wɔn a wɔnam afɔrebɔ so ne me yɛɛ apam no.”
6 Et annunciabunt cæli iustitiam eius: quoniam Deus iudex est.
Ɔsoro pae mu ka ne trenee, na Onyankopɔn ankasa ne otemmufo.
7 Audi populus meus, et loquar: Israel, et testificabor tibi: Deus, Deus tuus ego sum.
“Muntie, me nkurɔfo, na mɛkasa, medi adanse atia wo, Israel; Mene Onyankopɔn, wo Nyankopɔn no.
8 Non in sacrificiis tuis arguam te: holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
Merenka mo anim wɔ mo afɔrebɔde anaa mo hyew afɔre a ɛwɔ mʼanim daa no ho.
9 Non accipiam de domo tua vitulos: neque de gregibus tuis hircos.
Anantwinini a wofi mo mfuw so anaa mpapo a wofi mo buw mu ho nhia me,
10 Quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, iumenta in montibus et boves.
efisɛ kwae mu aboa biara yɛ me de, anantwi a wɔwɔ nkoko mpempem so nso saa ara.
11 Cognovi omnia volatilia cæli: et pulchritudo agri mecum est.
Minim anomaa biara a ɔwɔ mmepɔw no so, na wuram abɔde nyinaa yɛ me de.
12 Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ, et plenitudo eius.
Sɛ ɔkɔm dee me a, anka merenka nkyerɛ mo; efisɛ, wiase ne nea ɛwɔ mu nyinaa yɛ me de.
13 Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?
Mewe anantwinini nam, na menom mpapo mogya ana?
14 Immola Deo sacrificium laudis: et redde Altissimo vota tua.
Momfa aseda afɔre mma Onyankopɔn, na munni bɔ a mohyɛɛ Ɔsorosoroni no so,
15 Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me.
na momfrɛ me hiada; na megye mo na moahyɛ me anuonyam.”
16 Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras iustitias meas, et assumis testamentum meum per os tuum?
Nanso amumɔyɛfo de, Onyankopɔn bisa wɔn se, “Adɛn nti na moka me mmara na mʼapam da mo ano?
17 Tu vero odisti disciplinam: et proiecisti sermones meos retrorsum:
Mukyi me nkyerɛkyerɛ, na motow me nsɛm gu mo akyi.
18 Si videbas furem, currebas cum eo: et cum adulteris portionem tuam ponebas.
Sɛ muhu ɔkorɔmfo a mode mo ho bɔ no; na mo ne nguaman nso bɔ.
19 Os tuum abundavit malitia: et lingua tua concinnabat dolos.
Mode mo ano yɛ bɔne, na mode mo tɛkrɛma boaboa nnaadaa ano.
20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum:
Mokasa tia mo nuabarima bere biara na mosopa mo ankasa na ba.
21 hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam.
Moayɛ eyinom nyinaa; nanso manka hwee, enti mususuw sɛ mete sɛ mo. Nanso mɛka mo anim, na mede mo sobo asi mo anim.
22 Intelligite hæc qui obliviscimini Deum: nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
“Munnwen eyi ho, mo a mo werɛ fi Onyankopɔn, anyɛ saa a, mɛtetew mo mu nketenkete a obiara remmegye mo;
23 Sacrificium laudis honorificabit me: et illic iter, quo ostendam illi salutare Dei.
Nea ɔbɔ aseda afɔre no hyɛ me anuonyam, na osiesie kwan sɛnea mɛda Onyankopɔn nkwagye adi akyerɛ no.” Wɔde ma dwonkyerɛfo.
