Psalmorum 38
1 Psalmus David, in rememorationem de Sabbato. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
Dawut yazghan küy: — (Eslime üchün) I Perwerdigar, ghezipingde tenbih bermigeysen, Qehringde méni jazalimighaysen!
2 Quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
Chünki oqliring méni zeximlendürüp sanjidi, Qolung üstümdin qattiq basti.
3 Non est sanitas in carne mea a facie iræ tuæ: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
Qattiq gheziping tüpeylidin etlirimde héch saqliq yoq, Gunahim tüpeylidin ustixanlirimda aram yoqtur.
4 Quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum: et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
Chünki gunahlirim boyumdin tashti; Ular kötürelmigüsiz éghir yüktek méni bésiwaldi.
5 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
Exmeqliqimdin jarahetlirim sésip, shelwerep ketti.
6 Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
Azabtin bellirim tolimu pükülüp ketti, Kün boyi ghemge pétip yürimen!
7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
Chatiraqlirim otqa toldi, Etlirimning saq yéri yoqtur.
8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
Men tolimu halsirap, ézilip kettim; Qelbimdiki azab-qayghu tüpeylidin hörkireymen.
9 Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
Reb, barliq arzuyum köz aldingdidur; Uh tartishlirim Sendin yoshurun emes;
10 Cor meum conturbatum est: dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum: et ipsum non est mecum.
Yürikim jighildap, halimdin kettim; Közlirimning nuri öchti.
11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
Yar-buraderlirimmu méni urghan waba tüpeylidin, özlirini mendin tartti; Yéqinlirimmu mendin yiraq qachti.
12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
Jénimni almaqchi bolghanlar tuzaq quridu; Manga ziyanni qestligenler zehirini chachmaqta; Ular kün boyi hiyle-mikirlerni oylimaqta.
13 Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
Lékin men gas ademdek anglimaymen, Gacha ademdek aghzimni achmaymen;
14 Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
Berheq, men angliyalmaydighan gaslardek bolup qaldim; Aghzimda qilidighan reddiye-tenbih yoq.
15 Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
Chünki ümidimni Sen Perwerdigargha baghlidim; Reb Xudayim, Sen iltijayimgha ijabet qilisen.
16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
Chünki men: — «Ular méning üstümge chiqip maxtanmighay; Bolmisa, putlirim téyilip ketkende, ular shadlinidu» — dédim men.
17 Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
Chünki men deldengship, tügishey dep qaldim, Azabim köz aldimdin ketmeydu.
18 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo: et cogitabo pro peccato meo.
Chünki men öz yamanliqimni iqrar qilimen; Gunahim üstide qayghurimen.
19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
Lékin düshmenlirim jushqun hem küchlüktur; Qara chaplap, manga nepretlen’genlerning sani nurghundur.
20 Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
Wapagha japa qilidighanlar bolsa, men bilen qarshilishidu; Chünki men yaxshiliqni közlep, intilimen.
21 Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
I Perwerdigar, mendin waz kechmigeysen! I Xudayim, mendin yiraqlashmighaysen!
22 Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meæ.
I Reb, méning nijatliqim, Manga chapsan yardem qilghaysen!
