Psalmorum 142

1 Intellectus David, Cum esset in spelunca, oratio. Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Dominum deprecatus sum:

Keima Yahweh Pakai henga kataovin, Yahweh Pakai henga khotona kathum in ahi.

2 Effundo in conspectu eius orationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuncio.

Keima Yahweh Pakai ang-sunga kakiphin in, kahahsatna jouse jong kaphongdoh'in.

3 In deficiendo ex me spiritum meum, et tu cognovisti semitas meas. In via hac, qua ambulabam, absconderunt laqueum mihi.

Kalhagao alam vai jitan, hinlah Yahweh Pakai nangbou nahi kachena ding lampi ei-hil ji. Kajotna lam'a chun ei-douten thang eikam peh jiuvin ahi.

4 Considerabam ad dexteram, et videbam: et non erat qui cognosceret me. Periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam.

Keiman mikhat tou hunga eipanpi ding kangaichat lai jin, koiman amitsih jenga jong eive poi! Koimacha eikithopi ding aumpoi, kachunga thilsoh koiman imachan eigelpeh poi.

5 Clamavi ad te Domine, dixi: Tu es spes mea, portio mea in terra viventium.

O Yahweh Pakai, keima na henga kataovin, “Nangma hi kakiselna nahi, kahinkhoa kangaichat pen nang bou nahi,” kati.

6 Intende ad deprecationem meam: quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me: quia confortati sunt super me.

Kataona hi nei ngaipeh teijin, ei-kisunem behseh jeng tai! Ei-bolgenthei hoa kon'in neihuhdoh tan, ajeh chu amaho keisang in ahatval jeng tauve.

7 Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo: me expectant iusti, donec retribuas mihi.

Songkul'a kon'in neihuhdoh loijin, chutileh nangma kathangvah thei ding ahi. Lolhing tah'a neibol jeh'a kajet le kaveija mikitah dim lha diu ahi.