Psalmorum 109
1 In finem, Psalmus David.
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И мәдһийәмниң Егиси Худайим, җим турма!
2 Deus laudem meam ne tacueris: quia os peccatoris, et os dolosi super me apertum est.
Мана рәзилләрниң ағзи, мәккарларниң ағзи көз алдимда йоған ечилди; Улар ялғанчи тил билән маңа қарши сөзлиди.
3 Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
Нәпрәтлик сөзләр билән мени чулғап, Улар бекардин-бекар маңа зәрбә бәрмәктә.
4 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi: ego autem orabam.
Муһәббитим үчүн улар маңа қарши шикайәтчи болди, Мән болсам — дуаға берилдим.
5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis: et odium pro dilectione mea.
Яхшилиғим үчүн яманлиқ, Сөйгүм үчүн нәпрәт қайтурди.
6 Constitue super eum peccatorem: et diabolus stet a dextris eius.
Һәр бириниң үстидә рәзил бир адәм тайинлиғайсән, Униң оң йенида бир дәвагәр турсун.
7 Cum iudicatur, exeat condemnatus: et oratio eius fiat in peccatum.
У сорақ қилинғанда әйипдар болуп чиқсун, Дуаси гуна дәп һесаплансун.
8 Fiant dies eius pauci: et episcopatum eius accipiat alter.
Күнлири қисқа болсун, Мәнсивини башқиси егилисун.
9 Fiant filii eius orphani: et uxor eius vidua.
Балилири йетим қалсун, Хотуни тул болсун.
10 Nutantes transferantur filii eius, et mendicent: et eiiciantur de habitationibus suis.
Оғуллири сәргәрдан тиләмчи болсун, Турған харабиликлиридин нан издәп.
11 Scrutetur fœnerator omnem substantiam eius: et diripiant alieni labores eius.
Җазанихор униң егилиги үстигә тор ташлисун, Меһнәт әҗрини ятлар булап-талисун.
12 Non sit illi adiutor: nec sit qui misereatur pupillis eius.
Униңға меһриванлиқ көрситидиған бириси болмисун, Житим қалған балилириға илтипат қилғучи болмисун.
13 Fiant nati eius in interitum: in generatione una deleatur nomen eius.
Униң нәсли қурутулсун; Келәр әвладида намлири өчүрүлсун.
14 In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini: et peccatum matris eius non deleatur.
Ата-бовилириниң қәбиһлигиниң әйиплири Пәрвәрдигарниң ядида қалсун, Анисиниң гунайи өчүрүлмисун.
15 Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
Буларниң әйиплири дайим Пәрвәрдигарниң көз алдида болсун, Шуниң билән У уларниң нам-әмилини йәр йүзидин өчүрүп ташлайду.
16 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam.
Чүнки [рәзил киши] меһриванлиқ көрситишни һеч есигә кәлтүрмиди, Бәлки езилгән, йоқсул һәм дили сунуқларни өлтүрмәккә қоғлап кәлди.
17 Et persecutus est hominem inopem, et mendicum, et compunctum corde mortificare.
У ләнәт оқушқа амрақ еди, Шуңа ләнәт униң бешиға келиду; Бәхит тиләшкә райи йоқ еди, Шуңа бәхит униңдин жирақ болиду.
18 Et dilexit maledictionem, et veniet ei: et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum, et intravit sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossibus eius.
У ләнәтләрни өзигә кийим қилип кийгән; Шуңа булар аққан судәк униң ич-бағриға, Майдәк, сүйәклиригә кириду;
19 Fiat ei sicut vestimentum, quo operitur: et sicut zona, qua semper præcingitur.
Булар униңға йепинған тонидәк, Һәрдайим бағланған бәлвеғидәк чаплансун.
20 Hoc opus eorum, qui detrahunt mihi apud Dominum: et qui loquuntur mala adversus animam meam.
Булар болса мени әйиплигүчиләргә Пәрвәрдигарниң бекиткән мукапати болсун! Мениң яман гепимни қилғанларниң инъами болсун!
21 Et tu Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum: quia suavis est misericordia tua.
Бирақ Сән, Пәрвәрдигар Рәббим, Өз намиң үчүн мениң тәрипимдә бир иш қилғайсән, Меһир-муһәббитиң әла болғачқа, Мени қутқузғайсән;
22 Libera me quia egenus, et pauper ego sum: et cor meum conturbatum est intra me.
Чүнки мән езилгән һәм һаҗәтмәндурмән, Қәлбим хәстә болди.
23 Sicut umbra cum declinat, ablatus sum: et excussus sum sicut locustæ.
Мән қуяш узартқан көләңгидәк йоқилай дәп қалдим, Чекәткә қеқиветилгәндәк чәткә қеқиветилдим.
24 Genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea immutata est propter oleum.
Роза тутқинимдин тизлирим кетиду, Әтлирим сизип кетиду.
25 Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me, et moverunt capita sua.
Шуңлашқа мән улар алдида рәсва болдум; Улар маңа қарашқанда, бешини силкишмәктә.
26 Adiuva me Domine Deus meus: salvum me fac secundum misericordiam tuam.
Маңа ярдәмләшкәйсән, и Пәрвәрдигар Худайим, Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени қутқузғайсән;
27 Et sciant quia manus tua hæc: et tu Domine fecisti eam.
Шуниң билән улар буниң Сениң қолуңдики иш екәнлигини, Буни қилғучиниң Сән Пәрвәрдигар екәнлигини билсун.
28 Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me, confundantur: servus autem tuus lætabitur.
Улар ләнәт оқувәрсун, Сән бәхит ата қилғайсән; Улар һуҗум қилишқа турғанда, хиҗаләттә қалсун, Бирақ қулуң шатлансун!
29 Induantur qui detrahunt mihi, pudore: et operiantur sicut diploide confusione sua.
Мени әйиплигүчиләр хиҗаләт билән кийинсун, Улар өз шәрмәндилигини өзлиригә тон қилип йепинсун.
30 Confitebor Domino nimis in ore meo: et in medio multorum laudabo eum.
Ағзимда Пәрвәрдигарға зор тәшәккүр-мәдһийә қайтүримән; Бәрһәқ, көпчилик арисида туруп Уни мәдһийиләймән;
31 Quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
Чүнки һаҗәтмәнниң җенини гунаға бекитмәкчи болғанлардин қутқузуш үчүн, [Пәрвәрдигар] униң оң йенида туриду.
