Psalmorum 109
1 In finem, Psalmus David.
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;
2 Deus laudem meam ne tacueris: quia os peccatoris, et os dolosi super me apertum est.
Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;
3 Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.
4 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi: ego autem orabam.
Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.
5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis: et odium pro dilectione mea.
Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.
6 Constitue super eum peccatorem: et diabolus stet a dextris eius.
Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.
7 Cum iudicatur, exeat condemnatus: et oratio eius fiat in peccatum.
Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.
8 Fiant dies eius pauci: et episcopatum eius accipiat alter.
Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.
9 Fiant filii eius orphani: et uxor eius vidua.
Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.
10 Nutantes transferantur filii eius, et mendicent: et eiiciantur de habitationibus suis.
Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.
11 Scrutetur fœnerator omnem substantiam eius: et diripiant alieni labores eius.
Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.
12 Non sit illi adiutor: nec sit qui misereatur pupillis eius.
Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.
13 Fiant nati eius in interitum: in generatione una deleatur nomen eius.
Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.
14 In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini: et peccatum matris eius non deleatur.
Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.
15 Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;
16 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam.
Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.
17 Et persecutus est hominem inopem, et mendicum, et compunctum corde mortificare.
Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.
18 Et dilexit maledictionem, et veniet ei: et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum, et intravit sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossibus eius.
Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.
19 Fiat ei sicut vestimentum, quo operitur: et sicut zona, qua semper præcingitur.
Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.
20 Hoc opus eorum, qui detrahunt mihi apud Dominum: et qui loquuntur mala adversus animam meam.
Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.
21 Et tu Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum: quia suavis est misericordia tua.
Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.
22 Libera me quia egenus, et pauper ego sum: et cor meum conturbatum est intra me.
[Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.
23 Sicut umbra cum declinat, ablatus sum: et excussus sum sicut locustæ.
Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.
24 Genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea immutata est propter oleum.
Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.
25 Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me, et moverunt capita sua.
Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.
26 Adiuva me Domine Deus meus: salvum me fac secundum misericordiam tuam.
Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;
27 Et sciant quia manus tua hæc: et tu Domine fecisti eam.
Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.
28 Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me, confundantur: servus autem tuus lætabitur.
Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.
29 Induantur qui detrahunt mihi, pudore: et operiantur sicut diploide confusione sua.
Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.
30 Confitebor Domino nimis in ore meo: et in medio multorum laudabo eum.
Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;
31 Quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.
