Psalmorum 104
1 Ipsi David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
2 amictus lumine sicut vestimento: Extendens cælum sicut pellem:
Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
3 qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
4 Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
6 Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquæ.
Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
7 Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
8 Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
10 Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquæ.
[Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
11 Potabunt omnes bestiæ agri: expectabunt onagri in siti sua.
Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
12 Super ea volucres cæli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
13 Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
14 Producens fœnum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
15 et vinum lætificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
17 illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
18 montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
19 Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ.
Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
21 Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
22 Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
23 Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
24 Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
25 Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
26 illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
28 Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
30 Emittes Spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terræ.
Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
31 Sit gloria Domini in sæculum: lætabitur Dominus in operibus suis:
Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
33 Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
34 Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.
Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
