Proverbiorum 9
1 Sapientia ædificavit sibi domum, excidit columnas septem.
Nyansa asi ne fi; wasisi nʼafadum ason.
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
Wasiesie ne nam de afra ne nsa, wato ne pon.
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad mœnia civitatis:
Wasoma ne mmaawa, na ɔfrɛ fi kuropɔn no sorɔnsorɔmmea hɔ se,
4 Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
“Momma ntetekwaafo nyinaa mmra ha!” Ɔka kyerɛ wɔn a wonni atemmu se,
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
“Mommra mmedi mʼaduan na monnom nsa a mafra no.
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.
Munnyaw mo ntetekwaasɛm no na mubenya nkwa; monnantew ntease akwan so.”
7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
Nea ɔteɛteɛ ɔfɛwdifo no frɛ ahohorabɔ; na nea ɔka amumɔyɛfo anim no nya ɔyaw.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
Ɛno nti, nka ɔfɛwdifo anim na ɔmmɛtan wo; ka onyansafo anim na ɔbɛdɔ wo.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
Ma onyansafo akwankyerɛ na ɔbɛkɔ so ahu nyansa; kyerɛkyerɛ ɔtreneeni na ɔde bɛka nʼadesua ho.
10 Principium sapientiæ timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
Awurade suro yɛ nyansa mfiase Ɔkronkronni no ho nimdeɛ yɛ ntease.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
Me mu na wo nna bɛdɔɔso, na wɔde mfe bɛka wo nkwa ho.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
Sɛ woyɛ onyansafo a, wubenya wo nyansa so mfaso; sɛ woyɛ ɔfɛwdifo a, wo nko ara na wubehu amane.
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Ɔbea ɔkwasea yɛ ɔkasafo; onni ahohyɛso na onni nimdeɛ.
14 sedit in foribus domus suæ super sellam in excelso urbis loco,
Ɔte ne fi pon ano, na ɔte akongua a esi kuropɔn no sorɔnsorɔmmea,
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
na ɔfrɛfrɛ wɔn a wotwa mu wɔ hɔ, wɔn a wɔnam wɔn kwan so tee se,
16 Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
“Momma ntetekwaafo nyinaa mmra ha” ɔka kyerɛ wɔn a wonni atemmu se,
17 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
“Nsu a wowia no yɛ fremfrem na aduan a wodi no ahintawee no yɛ dɛ!”
