Proverbiorum 9
1 Sapientia ædificavit sibi domum, excidit columnas septem.
Amamihe ewuola ụlọ ukwu ya nʼelu ogidi asaa.
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
O doziela oriri ya nʼusoro, o gbuola anụ ya, gwaakwa mmanya.
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad mœnia civitatis:
O zipụkwala ndị ozi ya ka ha gaa kpọọ mmadụ niile, site nʼebe dị elu nke obodo ka ha nọ na-akpọ oku na-asị,
4 Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
“Bịanụ nʼụlọ m, unu ndị niile na-enweghị uche” Ma nye ndị amamihe kọrọ, ọ na-asị,
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
“Bịanụ, rie nri m, ṅụọkwa mmanya m gwakọtara.
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.
Hapụnụ ụzọ enweghị uche unu, ka unu were dị ndụ; gbasokwanụ ụzọ mmụọ ịghọta ihe.”
7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
Onye ọbụla na-adọ onye na-akwa emo aka na ntị na-ewetara onwe ya nlelị; onye na-abara mmadụ ọjọọ mba na-enweta nkọcha.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
Abarala ndị na-akwa emo mba, ma ọ bụghị ya, ha ga-akpọ gị asị; baara ndị maara ihe mba, ha ga-ahụ gị nʼanya.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
Kuziere onye maara ihe ihe o kwesiri ịmụta, ọ ga-ama ihe karịa, kuziere onye ziri ezi ihe ọ ga-atụkwasị ihe ọ mụtara nʼamamihe ya.
10 Principium sapientiæ timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
Nʼihi na ịtụ egwu Onyenwe anyị bụ mmalite amamihe, inwe ihe ọmụma banyere onye Nsọ ahụ bụkwa nghọta.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
Nʼihi na ọ bụ site na amamihe, ka ụbọchị gị ga-adị ogologo. A ga-etinyekwara gị ọtụtụ afọ na ndụ gị.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
Ị bụrụ onye nwere amamihe, amamihe gị ga-abara gị uru, ma ị bụrụ onye na-akwa emo, naanị gị ga-ata ahụhụ ya.
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Nwanyị dị nzuzu na-eme mkpọtụ, o nweghị uche; ihere adịghịkwa eme ya.
14 sedit in foribus domus suæ super sellam in excelso urbis loco,
Ọ na-anọ ọdụ nʼọnụ ụzọ ụlọ ya, nʼelu oche nʼebe dịkarịsịrị elu nʼobodo,
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
na-akpọ ndị na-aga nʼụzọ oku, bụ ndị na-aga mkpa ha,
16 Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
“Ka ndị niile amamihe kọrọ bịa nʼụlọ m.” Ọ na-asịkwa ndị na-enweghị uche,
17 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
“Mmiri e zutere nʼohi na-atọ ụtọ, nri e riri na nzuzo na-atọkarịkwa nʼụtọ.”
