Proverbiorum 21
1 Sicut divisiones aquarum, ita cor regis in manu Domini: quocumque voluerit, inclinabit illud.
Serce królewskie jest w ręce Pańskiej jako potoki wód; kędy chce, nakłoni je.
2 Omnis via viri recta sibi videtur: appendit autem corda Dominus.
Wszelka droga człowieka prosta jest przed oczyma jego; ale Pan, jest który serca waży.
3 Facere misericordiam et iudicium, magis placet Domino quam victimæ.
Czynić sprawiedliwość i sąd, bardziej się Panu podoba, niżeli ofiara.
4 Exaltatio oculorum est dilatatio cordis: lucerna impiorum peccatum.
Wyniosłość oczu i nadętość serca, i oranie niepobożnych są grzechem.
5 Cogitationes robusti semper in abundantia: omnis autem piger semper in egestate est.
Myśli pracowitego pewne dostatki przynoszą; ale każdego skwapliwego przynoszą pewną nędzę.
6 Qui congregat thesauros lingua mendacii, vanus et excors est, et impingetur ad laqueos mortis.
Zebrane skarby językiem kłamliwym są marnością pomijającą tych, którzy szukają śmierci.
7 Rapinæ impiorum detrahent eos, quia noluerunt facere iudicium.
Drapiestwo niezbożnych potrwoży ich; bo nie chcieli czynić to, co było sprawiedliwego.
8 Perversa via viri, aliena est: qui autem mundus est, rectum opus eius.
Mąż, którego droga przewrotna, obcym jest; ale sprawa czystego jest prosta.
9 Melius est sedere in angulo domatis, quam cum muliere litigiosa, et in domo communi.
Lepiej jest mieszkać w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym.
10 Anima impii desiderat malum, non miserebitur proximo suo.
Dusza niezbożnego pragnie złego, a przyjaciel jego nie bywa wdzięczny w oczach jego.
11 Mulctato pestilente sapientior erit parvulus: et si sectetur sapientem, sumet scientiam.
Gdy karzą naśmiewcę, prostak mędrszym bywa; a gdy roztropnie postępują z mądrym, przyjmuje naukę.
12 Excogitat iustus de domo impii, ut detrahat impios a malo.
Bóg daje przestrogę sprawiedliwemu na domie niezbożnika, który podwraca niezbożnych dla złości ich.
13 Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis, et ipse clamabit, et non exaudietur.
Kto zatula ucho swe na wołanie ubogiego, i on sam będzie wołał, a nie będzie wysłuchany.
14 Munus absconditum extinguit iras: et donum in sinu indignationem maximam.
Dar potajemnie dany uśmierza zapalczywość, i upominek w zanadrza włożony gniew wielki uspokaja.
15 Gaudium iusto est facere iudicium: et pavor operantibus iniquitatem.
Radość się mnoży sprawiedliwemu, gdy się sąd odprawuje; ale strach tym, którzy czynią nieprawość.
16 Vir, qui erraverit a via doctrinæ, in cœtu gigantum commorabitur.
Człowiek błądzący z drogi mądrości w zebraniu umarłych odpoczywać będzie.
17 Qui diligit epulas, in egestate erit: qui amat vinum, et pinguia, non ditabitur.
Mąż, który dobrą myśl miłuje, staje się ubogim; a kto miłuje wino i olejki, nie zbogaci się.
18 Pro iusto datur impius: et pro rectis iniquus.
Niezbożnik będzie okupem za sprawiedliwego, a za uprzejmych przewrotnik.
19 Melius est habitare in terra deserta, quam cum muliere rixosa et iracunda.
Lepiej mieszkać w ziemi pustej, niż z żoną swarliwą i gniewliwą.
20 Thesaurus desiderabilis, et oleum in habitaculo iusti: et imprudens homo dissipabit illud.
Skarb pożądany i olej są w przybytku mądrego; ale głupi człowiek pożera go.
21 Qui sequitur iustitiam et misericordiam, inveniet vitam, iustitiam, et gloriam.
Kto naśladuje sprawiedliwości i miłosierdzia, znajduje żywot, sprawiedliwość i sławę.
22 Civitatem fortium ascendit sapiens, et destruxit robur fiduciæ eius.
Mądry ubiega miasto mocarzy, a burzy potęgę ufności ich.
23 Qui custodit os suum, et linguam suam, custodit ab angustiis animam suam.
Kto strzeże ust swoich i języka swego, strzeże od ucisków duszy swojej.
24 Superbus et arrogans vocatur indoctus, qui in ira operatur superbiam.
Hardego i pysznego imię jest naśmiewca, który wszysko poniewoli i z pychą czyni.
25 Desideria occidunt pigrum: noluerunt enim quidquam manus eius operari:
Leniwego żądość zabija; bo ręce jego robić nie chcą.
26 tota die concupiscit et desiderat: qui autem iustus est, tribuet, et non cessabit.
Każdego dnia pała pożądliwością; ale sprawiedliwy udziela, a nie szczędzi.
27 Hostiæ impiorum abominabiles, quia offeruntur ex scelere.
Ofiara niepobożnych jest obrzydliwością, a dopieroż gdyby ją w grzechu ofiarował.
28 Testis mendax peribit: vir obediens loquetur victoriam.
Świadek fałszywy zaginie; ale mąż dobry to, co słyszy, statecznie mówić będzie.
29 Vir impius procaciter obfirmat vultum suum: qui autem rectus est, corrigit viam suam.
Mąż niezbożny zatwardza twarz swoję; ale uprzejmy sam sprawuje drogę swoję.
30 Non est sapientia, non est prudentia, non est consilium contra Dominum.
Niemasz mądrości, ani rozumu, ani rady przeciwko Panu.
31 Equus paratur ad diem belli: Dominus autem salutem tribuit.
Konia gotują na dzień bitwy; ale od Pana jest wybawienie.
