< Proverbiorum 2 >

1 Fili mi, si susceperis sermones meos, et mandata mea absconderis penes te,
Hijo mío, si aceptas mis palabras, Y guardas mis mandamientos dentro de ti,
2 ut audiat sapientiam auris tua: inclina cor tuum ad cognoscendam prudentiam.
Eres de oído atento a la sabiduría, E inclinas tu corazón a la inteligencia,
3 Si enim sapientiam invocaveris, et inclinaveris cor tuum prudentiæ:
Si invocas a la prudencia, Y al entendimiento alzas tu voz,
4 si quæsieris eam quasi pecuniam, et sicut thesauros effoderis illam:
Si la procuras como a la plata, Y la rebuscas como a tesoros escondidos,
5 tunc intelliges timorem Domini, et scientiam Dei invenies:
Entonces entenderás el temor a Yavé, Y hallarás el conocimiento de ʼElohim.
6 quia Dominus dat sapientiam: et ex ore eius prudentia, et scientia.
Porque Yavé da la sabiduría. De su boca procede la ciencia y la inteligencia.
7 Custodiet rectorum salutem, et proteget gradientes simpliciter,
Él atesora el acierto para los hombres rectos, Es escudo al que anda en integridad.
8 servans semitas iustitiæ, et vias sanctorum custodiens.
Es el que guarda las sendas de la justicia, Y preserva el camino de sus santos.
9 Tunc intelliges iustitiam, et iudicium, et æquitatem, et omnem semitam bonam.
Entonces entenderás la justicia y el derecho, La equidad y todo buen camino.
10 Si intraverit sapientia cor tuum, et scientia animæ tuæ placuerit:
Cuando la sabiduría entre en tu corazón Y el conocimiento sea dulce a tu alma,
11 consilium custodiet te, et prudentia servabit te,
Te guardará la discreción. Te preservará la prudencia
12 ut eruaris a via mala, et ab homine, qui perversa loquitur:
Para librarte del camino malo Del hombre que habla cosas perversas,
13 qui relinquunt iter rectum, et ambulant per vias tenebrosas:
De los que abandonan los caminos rectos Para andar por sendas tenebrosas,
14 qui lætantur cum malefecerint, et exultant in rebus pessimis:
De los que gozan haciendo el mal, Y se alegran en las perversidades del vicio,
15 quorum viæ perversæ sunt, et infames gressus eorum.
Cuyas sendas son tortuosas, Y sus caminos extraviados.
16 Ut eruaris a muliere aliena, et ab extranea, quæ mollit sermones suos,
Te librará de la mujer ajena, De la extraña que endulza sus palabras,
17 et relinquit Ducem pubertatis suæ,
Que abandona al compañero de su juventud Y olvida el Pacto de su ʼElohim.
18 et pacti Dei sui oblita est. Inclinata est enim ad mortem domus eius, et ad inferos semitæ ipsius. (questioned)
Su casa se inclina hacia la muerte, Sus sendas hacia el país de las sombras.
19 Omnes, qui ingrediuntur ad eam, non revertentur, nec apprehendent semitas vitæ.
Cuantos entran en ella no regresan, Ni retoman los senderos de la vida.
20 Ut ambules in via bona: et calles iustorum custodias.
Para que sigas el buen camino Y guardes los senderos del justo.
21 Qui enim recti sunt, habitabunt in terra, et simplices permanebunt in ea.
Porque los rectos vivirán en la tierra, Y los de limpio corazón permanecerán en ella.
22 Impii vero de terra perdentur: et qui inique agunt, auferentur ex ea.
Pero el perverso será cortado de la tierra, Y de ella serán desarraigados los transgresores.

< Proverbiorum 2 >