< Lucam 1 >
1 Quoniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem, quæ in nobis completæ sunt, rerum:
Á cána que sares han penchabado chibar de pacuaró a narracion es buchías que andré amángue han sinado quereladas.
2 sicut tradiderunt nobis, qui ab initio ipsi viderunt, et ministri fuerunt sermonis:
Sásta junos as penáron á amángue sos desde o principio as diqueláron sa’ desquerias aquías, y sináron ministres e varda.
3 visum est et mihi, assecuto omnia a principio diligenter, ex ordine tibi scribere, optime Theophile,
Pre o matéjo ha parecido lachó á mángue, despues de orotar mistós sasta se las quereláron desde o principio, libanartelas de pacuaró, ó baro Theophilo.
4 ut cognoscas eorum verborum, de quibus eruditus es, veritatem.
Somia que pincharéles a chachipen de ocolas buchías andré que has sinado instruido.
5 Fuit in diebus Herodis, regis Iudææ, sacerdos quidam nomine Zacharias de vice Abia, et uxor illius de filiabus Aaron, et nomen eius Elisabeth.
Sinaba andré os chibéses de Herodes, Crállis de Judea; yeque erajai, sos se hetó Zacharias, e baji de Abías, y desqueri romi es dugidas de Aaron, y o nao de ocóna Elisabeth.
6 Erant autem iusti ambo ante Deum, incedentes in omnibus mandatis, et iustificationibus Domini sine querela:
Y sinaban os dui lachés anglal de Debél, pirando bi grecos andré os sares mandamientos y eschastras e Erañoró.
7 Et non erat illis filius eo quod esset Elisabeth sterilis, et ambo processissent in diebus suis.
Y na terelaban chaboro, presas Elisabeth sinaba estéril, y os dui chalados dur andré sus chibéses.
8 Factum est autem, cum sacerdotio fungeretur in ordine vicis suæ ante Deum,
Y anacó que querelando Zacharias desquero ministerio anglal de Debél andré o orden de desqueri begai,
9 secundum consuetudinem sacerdotii, sorte exiit ut incensum poneret, ingressus in templum Domini:
Segun o costumbre es erajais, sicabó por desquerí baji á chibar o incienso, chalando andré a cangri e Erañoró.
10 et omnis multitudo populi erat orans foris hora incensi.
Y os hambés catanés sinaban abrí manguelando á Un-debél á la ocana e incienso.
11 Apparuit autem illi Angelus Domini, stans a dextris altaris incensi.
Y dicó al Manfariel e Erañoró, sinando en pindré á la bastarí e altar e incienso.
12 Et Zacharias turbatus est videns, et timor irruit super eum.
Y Zacharias al dicarle cangueló, y peró dal opré ó.
13 Ait autem ad illum Angelus: Ne timeas Zacharia, quoniam exaudita est deprecatio tua: et uxor tua Elisabeth pariet tibi filium, et vocabis nomen eius Ioannem:
Tami o Manfariel le penó: Na darañeles Zacharias, presas tirias ocanagimias han sinado juneladas: y tiri romi Elisabeth chindará á tucue yeque chaboro, y araquelarás desquero nao Juan.
14 et erit gaudium tibi, et exultatio, et multi in nativitate eius gaudebunt:
Y terelarás pesquital y alegría, y se asaselarán baribustres manuces andré desquero nacimiento.
15 erit enim magnus coram Domino: et vinum, et siceram non bibet, et Spiritu Sancto replebitur adhuc ex utero matris suæ:
Presas sinará haro anglal o Erañoró; y na piyará mol ni peñacoró, y sinará perelaló e Peniche desde as poriás de sun dai.
16 et multos filiorum Israel convertet ad Dominum Deum ipsorum:
Y á baribústres es chabores de Israel querelará limbidiar al Erañó, o Debél de junós.
17 et ipse præcedet ante illum in spiritu, et virtute Eliæ: ut convertat corda patrum in filios, et incredulos ad prudentiam iustorum, parare Domino plebem perfectam.
Presas ó chalará anglal de ó sa’ la suncai y sila de Elias, somia querelar limbidiar os carlochines es batuces á os chabores, y os sos na pachibélan al drun es majarés, somia preparar al Erañó una sueti perfecta.
18 Et dixit Zacharias ad Angelum: Unde hoc sciam? Ego enim sum senex, et uxor mea processit in diebus suis.
Y penó Zacharias al Manfariel: ¿en que pincharé ocóno? presas menda sinelo puró, y minri romí sinela dur andré desqueres chibéses.
19 Et respondens Angelus dixit ei: Ego sum Gabriel, qui asto ante Deum: et missus sum loqui ad te, et hæc tibi evangelizare.
Y rudeló o Manfariel y penó: sinelo Gabriel, sos asisto anglal de Debél: y sinelo bichabado á penarte, y á lanarte ocóna nueva lachi.
20 Et ecce eris tacens, et non poteris loqui usque in diem, quo hæc fiant, pro eo quod non credidisti verbis meis, quæ implebuntur in tempore suo.
Y tucue sinarás musilé, y no astisararás chamuliar disde o chibés andré sos ocóno sinará querelado, presas na pachibelaste á minrias vardas, sos se cumplirán á sun chiros.
21 Et erat plebs expectans Zachariam: et mirabantur quod tardaret ipse in templo.
Y os manuces sinaban ujarando á Zacharias: y os sares zibaban de que tasiabase ó andré a cangri.
22 Egressus autem non poterat loqui ad illos, et cognoverunt quod visionem vidisset in templo. Et ipse erat innuens illis, et permansit mutus.
Y pur se sicobó abrí, na les astisaraba chamuliar; y chaneláron que habia dicado buchí andré a cangri, y ó lo penó por simaches, y sinaba musilé.
23 Et factum est, ut impleti sunt dies officii eius abiit in domum suam:
Y pur sináron cumplidos os chibéses de desquero ministerio, se chaló á su quer.
24 post hos autem dies concepit Elisabeth uxor eius, et occultabat se mensibus quinque, dicens:
Y á la anda de ocónos chibéses se dicó cambri Elisabeth a romi de ó, y sinaba escondida pansch chonos, penando:
25 Quia sic fecit mihi Dominus in diebus, quibus respexit auferre opprobrium meum inter homines.
Presas o Erañó me ha querelado ocono andré os chibéses, en que penchabó á nicabar minrio oprobio de enré os manuces.
26 In mense autem sexto, missus est Angelus Gabriel a Deo in civitatem Galilææ, cui nomen Nazareth,
Y al zobio chonos o Manfariel Gabriel sinaba bichabado de Debél á yeque foros de Galiléa, sos se hetó Nazareth,
27 ad Virginem desponsatam viro, cui nomen erat Ioseph, de domo David, et nomen virginis Maria.
A yeque bedori romandiñada sat manu, sos se hetó Joseph, e quer de David, y o nao e bedori sinaba Maria.
28 Et ingressus Angelus ad eam dixit: Ave gratia plena: Dominus tecum: Benedicta tu in mulieribus.
Y pur chaló o Manfariel andré, anduque sinaba, penó: Un-debél te diñele golipén, perelali de gracia: O Erañó con tucue: Majari tucue enré as cadchiás.
29 Quæ cum audisset, turbata est in sermone eius, et cogitabat qualis esset ista salutatio.
Y pur siró juneló ocono, se darañó sat as vardas de ó, y penchababa, que salutacion sinaba ocola.
30 Et ait Angelus ei: Ne timeas Maria, invenisti enim gratiam apud Deum.
Y o Manfariel le penó: na cangueles Maria, presas has alachado gracia anglal de Debél.
31 Ecce concipies in utero, et paries filium, et vocabis nomen eius IESUM.
He acoi concebirás andré tiro chepo, y chindarás chaboro, y araquerarás desquero nao Jesus.
32 Hic erit magnus, et Filius Altissimi vocabitur, et dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius:
Ocóla sinará baro, y sinará araquerado chaboro e Udscho, y le diñará Un-debél Erañó o throno de David desquero batu;
33 et regnabit in domo Iacob in æternum, et regni eius non erit finis. (aiōn )
y sinará Crallis deltó andré o quer de Jacob. Y desquero chim na terelará anda. (aiōn )
34 Dixit autem Maria ad Angelum: Quomodo fiet istud, quoniam virum non cognosco?
Y penó Maria al Manfariel: ¿Sasta sinará, ocono? y menda na pincharelo manu.
35 Et respondens Angelus dixit ei: Spiritus Sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit tibi. Ideoque et quod nascetur ex te Sanctum, vocabitur Filius Dei.
Y rudelando o Manfariel, penó: se bestelará opré tucue, y te querelará sombra a sila e Udscho. Y por ocono o Majaro, sos se chindará de tucue, sinará araquerado Chaboro de Debél.
36 Et ecce Elisabeth cognata tua, et ipsa concepit filium in senectute sua: et hic mensis sextus est illi, quæ vocatur sterilis:
Y Elisabeth tiri cachicálli siró tambien sinela cambri de yeque chaboro, sinando puri: y ocono sinela o zobio chonos de siró, sos sinela araquerada a esteril.
37 quia non erit impossibile apud Deum omne verbum.
Presas na sinela chi n’astis para Un-debél.
38 Dixit autem Maria: Ecce ancilla Domini, fiat mihi secundum verbum tuum. Et discessit ab illa Angelus.
Y penó Maria: Menda a lacrí e Erañoró, querelese andré mangue segun tiri varda. Y se chaló o Manfariel.
39 Exurgens autem Maria in diebus illis abiit in montana cum festinatione, in civitatem Iuda:
Y andré ocolas chibéses se ardiñó Maria y chaló al bur, á yeque foros e chim de Judá.
40 Et intravit in domum Zachariæ, et salutavit Elisabeth.
Y chaló andré o quer de Zacharias, y saludisaró á Elisabeth.
41 Et factum est, ut audivit salutationem Mariæ Elisabeth, exultavit infans in utero eius, et repleta est Spiritu Sancto Elisabeth:
Y pur Elisabeth juneló a salutacion de Maria, o chinoró diñó saltos andré desquero trupo: y sinaba Elisabeth perelalí e Peniche.
42 et exclamavit voce magna, et dixit: Benedicta tu inter mulieres, et benedictus fructus ventris tui.
Y diñó yeque gole y penó: Majari tucue andré as cadchiás, y majaró o mibao e tiro trupo.
43 Et unde hoc mihi ut veniat mater Domini mei ad me?
De duque sinela ocono á mangue, que a Dai e minrio Erañó abillela á mangue?
44 Ecce enim ut facta est vox salutationis tuæ in auribus meis, exultavit in gaudio infans in utero meo.
Presas yescotria que bigoreó a varda de tiri salutacion á minres canés, o chinoró diñó saltos de pesquital andré minrio trupo.
45 Et beata, quæ credidisti, quoniam perficientur ea, quæ dicta sunt tibi a Domino.
Y majaró ma andré tun men, presas sinará querelado o saro ma fué penado á tucue de parte e Erañoró.
46 Et ait Maria: Magnificat anima mea Dominum:
Y penó Maria: Minri ochi engrandece al Erañó:
47 et exultavit spiritus meus in Deo salutari meo.
Y minri suncai se asaseló andré Debél minrío Salvador.
48 Quia respexit humilitatem ancillæ suæ: ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes.
Presás ha dicado a chinoría de desqueri lacrí: pues ya desde acana as sarias generaciones araquelarán mangue majari.
49 Quia fecit mihi magna qui potens est: et sanctum nomen eius.
Ha querdi buchías bariás á mangue ó sos terela sila, y majaró o nao de ó.
50 Et misericordia eius a progenie in progenies timentibus eum.
Su canrea sinela de generacion andré generacion opré os sares que le darañelan.
51 Fecit potentiam in brachio suo: dispersit superbos mente cordis sui.
Queró sila sat su murcia: queró najar á os superbios sat as imaginaciones de sus carlochines.
52 Deposuit potentes de sede, et exaltavit humiles.
Queró á os silares perar sus besti, y ardiñó á os humildes.
53 Esurientes implevit bonis: et divites dimisit inanes.
Hinchió de buchias lachias á os que terelaban bóquis; y á os balbales mecó chichi.
54 Suscepit Israel puerum suum, recordatus misericordiæ suæ.
Ustiló andré sun chepó á Israel sun lacró, enjallandose de sun canrea.
55 Sicut locutus est ad patres nostros, Abraham, et semini eius in sæcula. (aiōn )
Andiar sasta penó á amáres batuces, á Abraham y á sus chaborés deltó. (aiōn )
56 Mansit autem Maria cum illa quasi mensibus tribus: et reversa est in domum suam.
Y Maria sinaba sat siró sasta trin chonos: y se limbidió á desquero quer.
57 Elisabeth autem impletum est tempus pariendi, et peperit filium.
Tami Elisabeth se le chaló o chiros de chindar, y chindó yeque chaboro.
58 Et audierunt vicini, et cognati eius quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa, et congratulabantur ei.
Y juneláron os quiribés y os cachicállis de siró que o Erañó habia querelado canrea bari sat siró, y se alendáron sat siró.
59 Et factum est in die octavo, venerunt circumcidere puerum, et vocabant eum nomine patris sui Zachariam.
Y sinaba que al otoró chibés abilláron á chinar o postin e quilén al chaboró, y le araqueráron del nao de desquero batu, Zacharias.
60 Et respondens mater eius, dixit: Nequaquam, sed vocabitur Ioannes.
Y rudelando desqueri dai, penó: nanai, sino Juan sinará araquerado.
61 Et dixerunt ad illam: Quia nemo est in cognatione tua, qui vocetur hoc nomine.
Y le penáron: cayque sinela andré tiri ráti, sos se heta sat ocola nao.
62 Innuebant autem patri eius, quem vellet vocari eum.
Y pucháron por simaches al batu e chaboro, como camelaba que se le araquerase.
63 Et postulans pugillarem scripsit, dicens: Ioannes est nomen eius. Et mirati sunt universi.
Y mangando li, libanó, penando: Juan sinela su nao: y os sares se zibáron.
64 Apertum est autem illico os eius, et lingua eius, et loquebatur benedicens Deum.
Y yescotria sinaba pendrabado desquero mui, y su chipe, y chamuliaba majarificando á Debél.
65 Et factus est timor super omnes vicinos eorum: et super omnia montana Iudææ divulgabantur omnia verba hæc:
Y peró dal opré os sares sunparales: y se penáron de sarias oconas buchias por os sares bures de Judéa.
66 et posuerunt omnes, qui audierant in corde suo, dicentes: Quis, putas, puer iste erit? Etenim manus Domini erat cum illo.
Y os sares que as junelaban, as ujaraban andré sus carlochines, penando: ¿coin penchabais, que sinará ocona chaboro? Presas a baste e Erañoró sinaba sat ó.
67 Et Zacharias pater eius repletus est Spiritu Sancto: et prophetavit, dicens:
Y Zacharias sun batu sinaba perelalo e Peniche, y garló baji, penando.
68 Benedictus Dominus Deus Israel, quia visitavit, et fecit redemptionem plebis suæ:
Majaró o Eraño Debél de Israel, presas abilló y diñó mestepé á sun sueti.
69 Et erexit cornu salutis nobis: in domo David pueri sui.
Y ardiñó á amangue o rogos de golipen andré o quer de David sun lacró.
70 Sicut locutum est per os sanctorum, qui a sæculo sunt, prophetarum eius: (aiōn )
Como penó por mui de sus majarés Prophetas, andré os sarés gresés. (aiōn )
71 Salutem ex inimicis nostris, et de manu omnium, qui oderunt nos:
Mestepé de amáres daschmanuces, y de la baste de os sares que na camelan amangue.
72 Ad faciendam misericordiam cum patribus nostris: et memorari testamenti sui sancti.
Somia querelar canrea sat amáres batuces, y ojararse de su majarí varda.
73 Iusiurandum, quod iuravit ad Abraham patrem nostrum, daturum se nobis:
O juramento sos juró á amaro batu Abraham, que ó diñaria á amangue;
74 Ut sine timore, de manu inimicorum nostrorum liberati, serviamus illi.
Somia que listrabados de las bastes de amáres daschmanuces, le querelemos servicio bi dal,
75 In sanctitate, et iustitia coram ipso, omnibus diebus nostris.
André majaridad, y andré justicia anglal de ó, os sares chibeses de amári chipén.
76 Et tu puer, propheta Altissimi vocaberis: præibis enim ante faciem Domini parare vias eius:
Y tucue, chaboro, sinarás araquerado Propheta e muy Udscho, presas chalarás anglal la chiché e Erañoró, somia aparejar desqueres drunés:
77 Ad dandam scientiam salutis plebi eius: in remissionem peccatorum eorum:
Somia diñar conocimiento de golipen á sun sueti para a remision de desqueres grecos.
78 Per viscera misericordiæ Dei nostri: in quibus visitavit nos, oriens ex alto:
Por as porias de canrea de amaro Debél con qué visitó amangue del Udscho e Oriente:
79 Illuminare his, qui in tenebris, et in umbra mortis sedent: ad dirigendos pedes nostros in viam pacis.
Somia diñar dut a junós sos bestelélan andré a rachi, y andré o butron de meripen: somia enseelar amáres pindrés á drun de paz.
80 Puer autem crescebat, et confortabatur spiritu: et erat in desertis usque in diem ostensionis suæ ad Israel.
Y o chaboro se querelaba baro, y sinaba querdi silnó andré suncai; y sinaba andré os desiertos, disde o chibes pur nichobeló á Israel.