< Lucam 17 >

1 Et ait ad discipulos suos: Impossibile est ut non veniant scandala: væ autem illi, per quem veniunt.
Jesu mah a hnukbang kaminawk khaeah, Kaminawk zaehaih sahsak hmuen to om tih: toe zaehaih omsak kami loe khosak bing!
2 Utilius est illi si lapis molaris imponatur circa collum eius, et proiiciatur in mare, quam ut scandalizet unum de pusillis istis.
Hae ih nawktanawk thungah nawkta maeto zaehaih sahsak kami loe, tahnong ah cangkaehhaih thlung to a oihsak moe, tuipui thungah vah nahaeloe anih han hoi kue tih.
3 Attendite vobis: Si peccaverit in te frater tuus, increpa illum: et si pœnitentiam egerit, dimitte illi.
Nangcae loe acoe oh: nam nawkamya mah na nuiah sethaih sah nahaeloe, anih to thuitaek ah; dawnpakhuem nahaeloe, anih to tahmen ah.
4 Et si septies in die peccaverit in te, et septies in die conversus fuerit ad te, dicens: Pœnitet me, dimitte illi.
Anih mah nito naah na nuiah vai sarihto zaehaih sak, toe nito naah vai sarihto nangcae khaeah angzoh moe, Ka dawnpakhuem boeh, tiah thui nahaeloe, anih to tahmen ah, tiah a naa.
5 Et dixerunt Apostoli Domino: Adauge nobis fidem.
Patoeh ih kaminawk mah Angraeng khaeah, Kaicae tanghaih qoengsak ah, tiah a naa o.
6 Dixit autem Dominus: Si habueritis fidem, sicut granum sinapis, dicetis huic arbori moro: Eradicare, et transplantare in mare, et obediet vobis.
Angraeng mah nihcae khaeah, Antam mu tetto mah tanghaih na tawnh o nahaeloe, hae thaiduet kung khaeah, Tangzuun hoi nawnto angphongh duk ah loe, tuipui ah angthling ah, tiah na naa o nahaeloe, na thuih o ih lok to tahngai tih.
7 Quis autem vestrum habens servum arantem aut pascentem, qui regresso de agro dicat illi: Statim transi, recumbe:
Nangcae thung ih kami maeto loe long atok tamna maw, to tih ai boeh loe maitaw toep tamna maeto a tawnh, tamna maeto lawk hoi amlaem naah, Caeh ah, anghnu ah loe, buh to caa ah, tiah na naa roep tih maw?
8 et non dicat ei: Para quod cœnem, et præcinge te, et ministra mihi donec manducem et bibam, et post hæc tu manducabis, et bibes?
Tamna khaeah, Ka caak hanah buh na thoe paeh, kaengkaeh to angzaeng ah loe, ka caa boih ai karoek to na toep ah; to pacoengah na caa ueloe, na nae tih hmang, tiah na naa mak ai maw?
9 Numquid gratiam habet servo illi, quia fecit quæ ei imperaverat?
Na thuih ih sak han koi hmuen to a sak pongah, anih mah tamna khaeah kawnhaih lok thui tih maw? Thui tih, tiah ka poek ai.
10 Non puto. Sic et vos cum feceritis omnia, quæ præcepta sunt vobis, dicite: Servi inutiles sumus: quod debuimus facere, fecimus.
To baktih toengah nangcae mah, sak han ang thuih o ih lok baktih toengah hmuen na sak o boih pacoengah, Kaicae loe amekhaih pakrong tamna na ai ni: ka sak o han koi tok to ka sak o boih boeh, tiah thui oh, tiah a naa.
11 Et factum est, dum iret in Ierusalem, transibat per mediam Samariam, et Galilæam.
Anih loe Samaria hoi Kalili prae thung hoiah Jerusalem ah caeh.
12 Et cum ingrederetur quoddam castellum, occurrerunt ei decem viri leprosi, qui steterunt a longe:
Anih avang maeto thungah akun naah, ngansae man kami hato anih khae angzoh hanah, kangthla ah angdoet o:
13 et levaverunt vocem, dicentes: Iesu Præceptor, miserere nostri.
nihcae mah, Jesu, Angraeng, kaicae nuiah palungnathaih tawn raeh, tiah tha hoi a hangh o.
14 Quos ut vidit, dixit: Ite, ostendite vos sacerdotibus. Et factum est, dum irent, mundati sunt.
Nihcae to a hnuk naah, nihcae khaeah, Caeh oh loe qaima khaeah na takpum to patuek oh, tiah a naa. Nihcae caeh o naah, ngansae to ciim boih.
15 Unus autem ex illis, ut vidit quia mundatus est, regressus est, cum magna voce magnificans Deum,
Nihcae thung ih maeto mah ngansae ciim boeh, tiah a hnuk naah, amlaem let moe, tha hoi Sithaw to pakoeh,
16 et cecidit in faciem ante pedes eius, gratias agens: et hic erat Samaritanus.
Jesu khokkung ah tabok moe, kawnhaih lok a thuih: anih loe Samaritan kami ah oh.
17 Respondens autem Iesus, dixit: Nonne decem mundati sunt? et novem ubi sunt?
Jesu mah kami hato ngantui o boih na ai maw? Takawtto kaminawk loe naa ah maw oh o?
18 Non est inventus qui rediret, et daret gloriam Deo, nisi hic alienigena?
Hae acaeng kalah kami khue ai ah loe, Sithaw pakoeh han amlaem let kami om o ai maw? tiah a naa.
19 Et ait illi: Surge, vade: quia fides tua te salvum fecit.
Anih mah to kami khaeah, Angthawk ah loe, caeh laih: na tanghaih mah ang hoisak boeh, tiah a naa.
20 Interrogatus autem a Pharisæis: Quando venit regnum Dei? respondens eis, dixit: Non venit regnum Dei cum observatione:
Farasi kaminawk angzoh o moe, anih khaeah Sithaw mah siangpahrang ah uk ih prae loe natuek naah maw angzo tih, tiah a dueng o; anih mah nihcae khaeah, Sithaw mah siangpahrang ah uk ih prae loe nangcae mikhnuk ah angzo mak ai:
21 neque dicent: Ecce hic, aut ecce illic. Ecce enim regnum Dei intra vos est.
khenah, Haeah khen oh, to tih ai boeh loe hoah khen oh, tiah mi mah doeh thui thai mak ai, tahngai oh, Sithaw mah siangpahrang ah uk ih prae loe nangcae palung thungah ni oh, tiah a naa.
22 Et ait ad discipulos suos: Venient dies quando desideretis videre unum diem Filii hominis, et non videbitis.
Anih mah a hnukbang kaminawk khaeah, Kami Capa ih ni hnuk koehhaih ani to pha tih, toe na hnu o mak ai.
23 Et dicent vobis: Ecce hic, et ecce illic. Nolite ire, neque sectemini:
Kaminawk mah nangcae khaeah, Haeah khen oh, to tih ai boeh loe hoah khen oh, tiah na naa o tih; to naah nihcae hnukah caeh o hmah, nihcae hnukah doeh bang o hmah.
24 nam, sicut fulgur coruscans de sub cælo in ea, quæ sub cælo sunt, fulget: ita erit Filius hominis in die sua.
Aanghaih mah, van maeto bang hoi van maeto bang khoek to toeh phaeng baktih toengah, Kami capa doeh Angmah ih niah loe to tiah om tih.
25 Primum autem oportet illum multa pati, et reprobari a generatione hac.
Toe anih loe paroeai patangkhang hmaloe tih, hae dung ih kaminawk mah anih to pahnawt o tih.
26 Et sicut factum est in diebus Noe, ita erit et in diebus Filii hominis.
Noah dung ah kaom hmuen baktih toengah, Kami Capa ih niah doeh om tih.
27 Edebant, et bibebant: uxores ducebant, et dabantur ad nuptias, usque in diem, qua intravit Noe in arcam: et venit diluvium, et perdidit omnes.
Noah palong thungah akun karoek to, kaminawk loe naek caak o, zu lak o moe, imthong krak o, to naah tui kalen phak thuih moe, kaminawk to uem king.
28 Similiter sicut factum est in diebus Lot: Edebant, et bibebant: emebant, et vendebant: plantabant, et ædificabant:
Lot dung naah doeh to tiah oh; kaminawk loe caak o, naek o, hmuenmae qan o moe, a zawh o, patit o moe, im doeh a sak o;
29 qua die autem exiit Lot a Sodomis, pluit ignem, et sulphur de cælo, et omnes perdidit:
toe Lot mah Sodom vangpui tacawt taak ni roe ah van bang hoiah kaat hmai hoi kangbaeh kho to angzoh moe, kaminawk to amrosak boih.
30 secundum hæc erit qua die Filius hominis revelabitur.
Kami Capa angphonghaih niah doeh to tiah om tih.
31 In illa hora qui fuerit in tecto, et vasa eius in domo, ne descendat tollere illa: et qui in agro, similiter non redeat retro.
To na ni phak naah, imphu ah kaom kami mah angmah ih hmuen lak hanah, imthung ah anghum tathuk hmah nasoe: lawk ah kaom kami doeh hmuen lak hanah im ah amlaem hmah nasoe.
32 Memores estote uxoris Lot.
Lot ih zu to poek oh.
33 Quicumque quæsierit animam suam salvam facere, perdet illam: et quicumque perdiderit illam, vivificabit eam.
Mi kawbaktih doeh a hinghaih pahlong han pakrong kami loe, a hinghaih to pathlong tih; mi kawbaktih doeh a hinghaih pathlong kami loe, hinghaih to hnu tih.
34 Dico vobis: in illa nocte erunt duo in lecto uno: unus assumetur, et alter relinquetur:
Kang thuih o, to naduem ah loe iihkhun maeto nuiah kami hnetto om hoi tih; maeto loe la ving ueloe, maeto loe caehtaak sut tih.
35 duæ erunt molentes in unum: una assumetur, et altera relinquetur: duo in agro: unus assumetur, et alter relinquetur.
Nongpata hnik loe nawnto cang daeng hoi tih; maeto loe la ving ueloe, kalah maeto loe caehtaak sut tih.
36 Respondentes dicunt illi: Ubi Domine?
Lawk ah kami hnetto om hoi tih; maeto loe la ving ueloe, kalah maeto loe caehtaak sut tih, tiah a naa.
37 Qui dixit illis: Ubicumque fuerit corpus, illuc congregabuntur et aquilæ.
Nihcae mah Anih khaeah, Angraeng, to hmuen loe naa ah maw om tih? tiah a dueng o. To pongah anih mah nihcae khaeah, Kadueh qok ohhaih ahmuen ah tahmu prawnnawk nawnto angpop o tih, tiah a naa.

< Lucam 17 >