< Lamentationes 5 >
1 Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum.
ACUÉRDATE, oh Jehová, de lo que nos ha sucedido: ve y mira nuestro oprobio.
2 Hæreditas nostra versa est ad alienos: domus nostræ ad extraneos.
Nuestra heredad se ha vuelto á extraños, nuestras casas á forasteros.
3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.
Huérfanos somos sin padre, nuestras madres como viudas.
4 Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus.
Nuestra agua bebemos por dinero; nuestra leña por precio compramos.
5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
Persecución padecemos sobre nuestra cerviz: nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.
6 Ægypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane.
Al Egipcio y al Asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.
7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.
8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
Siervos se enseñorearon de nosotros; no hubo quien de su mano nos librase.
9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante del cuchillo del desierto.
10 Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis.
Nuestra piel se ennegreció como un horno á causa del ardor del hambre.
11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda.
Violaron á las mujeres en Sión, á las vírgenes en las ciudades de Judá.
12 Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt.
A los príncipes colgaron por su mano; no respetaron el rostro de los viejos.
13 Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt.
Llevaron los mozos á moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.
14 Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium.
Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.
15 Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster.
Cesó el gozo de nuestro corazón; nuestro corro se tornó en luto.
16 Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus.
Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.
17 Propterea mœstum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri.
Por esto fué entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos:
18 Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo.
Por el monte de Sión que está asolado; zorras andan en él.
19 Tu autem Domine in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.
Mas tú, Jehová, permanecerás para siempre: tu trono de generación en generación.
20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum?
¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, y nos dejarás por largos días?
21 Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio.
Vuélvenos, oh Jehová, á ti, y nos volveremos: renueva nuestros días como al principio.
22 Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.
Porque repeliendo nos has desechado; te has airado contra nosotros en gran manera.