Job 9
1 Et respondens Iob, ait:
Na Hiob kasaa bio sɛ:
2 Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
“Aane, menim sɛ yei yɛ nokorɛ. Na ɛbɛyɛ dɛn na ɔdasani bɛtene wɔ Onyankopɔn anim?
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
Sɛ obi pɛ sɛ ɔne Onyankopɔn yiyi a, ɔrentumi nyi nsɛm apem mu baako mpo ano.
4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
Ne nyansa mu dɔ, na ne tumi so. Hwan na ɔne no adi asie na ne ho baabiara anti?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
Ɔtutu mmepɔ a wɔnnim ho hwee ɔbubu wɔn fa so wɔ nʼabufuo mu.
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.
Ɔwoso asase firi ne siberɛ, na ɔma ne nnyinasoɔ woso biribiri.
7 Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
Ɔkasa kyerɛ owia na ɛnhyerɛn, na ɔsɔ nsoromma hyerɛn ano.
8 Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
Ɔno nko ara na ɔtrɛ ɔsoro mu, na ɔnante ɛpo asorɔkye so.
9 Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
Ɔno ne Nwenwenente, Akokɔbaatan ne ne mma Yɛfoɔ; Nsorommabafan ne ewiem anafoɔ fam nsorommakuo no.
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
Ɔyɛ anwanwadeɛ a wɔntumi nte aseɛ, nsɛnkyerɛnneɛ a wɔntumi nkan.
11 Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
Sɛ ɔnam me ho a, menhunu no; sɛ ɔsene a, menhunu no.
12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
Sɛ ɔhwim kɔ a, hwan na ɔsi no kwan? Hwan na ɔbɛtumi abisa no sɛ, ‘Ɛdeɛn na woreyɛ yi?’
13 Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
Onyankopɔn nkora nʼabufuo so; Rahab aboafoɔ mpo ho popo wɔ nʼanim.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
“Na me ne hwan a me ne no bɛyiyi? Mɛyɛ dɛn anya nsɛm a me ne no de bɛgye akyinnyeɛ?
15 Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
Sɛ menim mpo a, merentumi nyi nʼano; ɛno ara ne sɛ mɛsrɛ ahummɔborɔ afiri me ɔtemmufoɔ nkyɛn.
16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
Mpo, sɛ mefrɛ no na ɔba a, mennye nni sɛ ɔbɛtie mʼasɛm.
17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
Ɔde asorɔkye bɛdwerɛ me ama mʼapirakuro adɔɔso kwa.
18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
Ɔremma menya mʼahome, bio. Ɔde awerɛhoɔ bɛhyɛ me ma tɔ.
19 Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
Sɛ ɛba no ahoɔden a, ɔyɛ ɔhoɔdenfoɔ! Na sɛ ɛba atɛntenenee nso a, hwan na ɔbɛsamane no?
20 Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
Sɛ medi bem mpo a, mʼano bɛbu me kumfɔ; sɛ me ho nni asɛm a, ɛbɛbu me fɔ.
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
“Ɛwom sɛ medi bem deɛ, nanso memmu me ho; abrabɔ afono me.
22 Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
Ne nyinaa yɛ pɛ; ɛno enti na meka sɛ, ‘Ɔsɛe deɛ ne ho nni asɛm ne omumuyɛfoɔ.’
23 Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
Ɛberɛ a amanehunu de owuo aba no, ɔsere deɛ ne ho nni asɛm no akomatuo.
24 Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
Ɛberɛ a asase akɔ amumuyɛfoɔ nsam no, ɔfira ɛso atemmufoɔ ani. Sɛ ɛnyɛ ɔno a, na ɛyɛ hwan?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
“Me nna ho yɛ herɛ sene ommirikatufoɔ; ɛsene kɔ a anigyeɛ kakra mpo nni mu.
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
Ɛtwam kɔ sɛ akodoɔ a wɔde paparɔs ayɛ te sɛ akɔdeɛ a wɔreto akyere wɔn ahaboa.
27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
Sɛ meka sɛ, ‘Me werɛ mfiri mʼanwiinwii, mɛsesa me nsɛm ka, na masere a,’
28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
me yea ahodoɔ no bɔ me hu ara. Na menim sɛ, woremmu me bem.
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
Woabu me fɔ dada enti, adɛn na ɛsɛ sɛ meha me ho kwa?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:
Mpo sɛ ɛba sɛ mede samina dware na mede samina hohoro me nsa ho a,
31 Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
wobɛto me atwene atɛkyɛ amena mu, ama mʼatadeɛ mpo akyiri me.
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.
“Ɔnyɛ onipa te sɛ me na mayi nʼano, na yɛakɔgyina asɛnniiɛ abobɔ yɛn nkuro.
33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
Sɛ anka obi wɔ hɔ a ɔbɛsiesie yɛn ntam na waka yɛn baanu abɔ mu a,
34 Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
obi a ɔbɛyi Onyankopɔn abaa afiri me so, sɛdeɛ nʼahunahuna mmɔ me hu bio a,
35 Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
anka mɛkasa a merensuro no, nanso saa tebea a mewɔ mu yi deɛ, mentumi.
