Job 9

1 Et respondens Iob, ait:

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.

۲ «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.

۳ اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?

۴ اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.

۵ آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

6 Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.

۶ که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

7 Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:

۷ که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

8 Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.

۸ که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

9 Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.

۹ که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.

۱۰ که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

11 Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.

۱۱ اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?

۱۲ اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

13 Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.

۱۳ خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?

۱۴ «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

15 Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.

۱۵ که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.

۱۶ اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.

۱۷ زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.

۱۸ مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

19 Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.

۱۹ اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

20 Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.

۲۰ اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.

۲۱ اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

22 Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.

۲۲ این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

23 Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.

۲۳ اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

24 Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?

۲۴ جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

25 Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.

۲۵ و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

26 Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.

۲۶ مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.

۲۷ اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.

۲۸ از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?

۲۹ چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:

۳۰ اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

31 Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.

۳۱ آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.

۳۲ زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.

۳۳ در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

34 Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.

۳۴ کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

35 Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.

۳۵ آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.