Job 8
1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
A LAILA olelo mai la o Biledada, no Suha, i mai la,
2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
Pehea la ka loihi o kau olelo ana i keia mau mea? A he makani ikaika na huaolelo o kou waha?
3 Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
E hookahuli anei ke Akua i ka pololei? A e hookekee anei ka Mea mana i ka pono?
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
Ina paha ua hana hewa kau poe keiki ia ia, Alaila kiola aku la ia ia lakou, no ko lakou lawehala ana;
5 Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
Ina e imi oe i ke Akua, A e nonoi aku oe i ka Mea mana;
6 Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
Ina ua maemae oe a pono hoi; He oiaio no, ina ua ala mai no ia ano nou, A ua hoomalu mai ia i ka hale o kou pono ana.
7 In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
Ina ua uuku kou hoomaka ana i kinohou, O kou hopena, e mahuahua loa ana no ia.
8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
No ka mea, ke noi aku nei au ia oe, e ninau aku oe i ka hanauna mamua, A e hoomakaukau oe e noonoo i ko lakou poe makua:
9 (Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
(No ka mea, inehinei wale no kakou, aohe ike, A o ko kakou mau la ma ka honua, he aka no ia: )
10 Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
Aole anei lakou e ao mai ia oe, a e hai mai ia oe, A e hoike mai i na olelo mailoko mai o ko lakou naau?
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
E ulu anei ke papuro ke ole ka lepo poho? E ulu anei ka akaakai ke ole ka wai?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
I kona manawa uliuli, aole i okiia, Ua mae no ia mamua o na mauu e ae a pau.
13 Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
Pela no ka hope o ka poe a pau e hoopoina ana i ke Akua; A pela no ka manaolana o ka aia e make ai.
14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
O kona manaolana e okiia'ku ia, A o kona mea hilinai, he punawelewele no ia.
15 Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
E hilinai iho oia maluna o kona hale, aka, aole ia e paa: E hoopaa aku oia ia mea, aole nae ia e kupono.
16 Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
Ua uliuli oia imua o ka la, A kupu ae kona mau lala ma kona kihapai.
17 Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
Ua awiliia kona mau aa ma ka waikahe, A ike iho la ia i kahi o na pohaku.
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
Aka, e hoopauia aku ia mea mai kona wahi aku, Alaila e hoole mai oia ia ia, aole au i ike ia oe.
19 Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
Aia hoi, oia ka olioli o kona aoao, A mailoko mai o ka lepo e kupu ae na mea e.
20 Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
Aia hoi, aole ke Akua e hoowahawaha i ka mea pono, Aole hoi ia e kokua aku i ka poe hana hewa:
21 Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
A hoopiha mai ia i kou waha i ka akaaka, A i kou lehelehe i ka hooho olioli.
22 Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
O ka poe inaina ia oe e hoaahuia lakou i ka hilahila: A e lilo ka hale o ka poe hewa i mea ole.
