Job 6
1 Respondens autem Iob, dixit:
Аюп җававән мундақ деди: —
2 Utinam appenderentur peccata mea, quibus iram merui: et calamitas, quam patior, in statera.
«Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!
3 Quasi arena maris hæc gravior appareret: unde et verba mea dolore sunt plena:
Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.
4 Quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum, et terrores Domini militant contra me.
Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.
5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit?
Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?
6 Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare, quod gustatum affert mortem?
Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?
7 Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc præ angustia, cibi mei sunt.
Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.
8 Quis det ut veniat petitio mea: et quod expecto, tribuat mihi Deus?
Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!
9 Et qui cœpit, ipse me conterat: solvat manum suam, et succidat me?
Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!
10 Et hæc mihi sit consolatio ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.
Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!
11 Quæ est enim fortitudo mea ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam?
Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?
12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est.
Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?
13 Ecce, non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.
Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?
14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.
Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.
15 Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.
16 Qui timent pruinam, irruet super eos nix.
Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,
17 Tempore, quo fuerint dissipati, peribunt: et ut incaluerit, solventur de loco suo.
Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.
18 Involutæ sunt semitæ gressuum eorum: ambulabunt in vacuum, et peribunt.
Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.
19 Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.
Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;
20 Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.
21 Nunc venistis: et modo videntes plagam meam timetis.
Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.
22 Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi?
Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?
23 Vel, Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me?
Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?
24 Docete me, et ego tacebo: et siquid forte ignoravi, instruite me.
Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.
25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me?
Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!
26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.
Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?
27 Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.
Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!
28 Verumtamen quod cœpistis explete: præbete aurem, et videte an mentiar.
Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?
29 Respondete obsecro absque contentione: et loquentes id quod iustum est, iudicate.
Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.
30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.
Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?
