Job 4
1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
Katahi a Eripata Temani ka oho, ka mea,
2 Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
Ki te anga matou ki te korero ki a koe, e pouri ranei koe? otira e taea e wai te pehi te kupu?
3 Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti:
Nana, he tokomaha i whakaakona e koe: nau hoki i whakakaha nga ringa kahakore.
4 Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti:
Ara ana i au kupu te tangata e hinga ana; nau hoki i kaha ai nga turi kua piko.
5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es.
Inaianei kua tae mai ki a koe, a e hemo ana koe: e pa ana ki a koe, ohorere ana koe.
6 Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
He taka ianei kei tou wehi ki te Atua he okiokinga whakaaro mou? Kei te tapatahi o ou huarahi he tumanakohanga mou?
7 Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?
Maharatia ra, ko wai o nga tangata harakore i huna? I ngaro ranei ki hea te hunga tika?
8 Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
Ko taku hoki tenei i kite ai, ko te hunga e parau ana i te he, e rua ana i te raruraru, ko ia ra ano ta ratou e kokoti ai.
9 Flante Deo perisse, et spiritu iræ eius esse consumptos:
Huna ana ratou e te ha o te Atua, moti iho ratou i te hau o tona riri.
10 Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
Ko te hamama o te raiona, ko te reo o te raiona tutu, ko nga niho o nga kuao raiona, whati ana.
11 Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.
Ngaro ana te raiona katua i te kore kai, a marara noa atu nga kuao a te raiona.
12 Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius.
Na i kawea pukutia mai he korero ki ahau, a kapohia ana e toku taringa he komuhumuhu.
13 In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,
I nga whakaaroaronga, no nga kite o te po, i te mea ka au iho te moe a te tangata,
14 Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt:
Ka pa te wehi ki ahau, me te ihiihi, a wiri ana oku wheua katoa.
15 Et cum spiritus me præsente transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.
Na ka tika atu he wairua i toku aroaro, tutu ana nga huruhuru o toku kikokiko.
16 Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.
Tu ana ia, otiia kihai ahau i mohio ki tona mata; he ahua te mea i toku aroaro: tu puku ana; na ka rongo ahau i te reo e ki ana,
17 Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut Factore suo purior erit vir?
He nui atu ranei te tika o te tangata i to te Atua? He nui atu ranei i to tona Kaihanga to ma o te tangata?
18 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem:
Nana, kahore rawa ia e whakawhirinaki ki ana pononga; a ki tana, he he kei ana anahera.
19 Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?
Tera atu to te hunga e noho ana i roto i nga whare uku, he puehu to ratou turanga; mongamonga kau ratou i te aroaro o te purehurehu.
20 De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
I waenganui o te ata, o te ahiahi, ka whakangaromia ratou; huna ana ratou ake tonu atu, te ai tetahi hei whakaaro atu.
21 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia.
Kahore ranei to ratou taura here teneti i motuhia i roto i a ratou? Mate ana ratou, kahore hoki he matauranga.
