Job 35
1 Igitur Eliu hæc rursum locutus est:
Afei, Elihu kae se:
2 Numquid æqua tibi videtur tua cogitatio, ut diceres: Iustior sum Deo?
“Wugye di sɛ, eyi fata? Woka se, ‘Onyankopɔn betwitwa agye me.’
3 Dixisti enim: Non tibi placet quod rectum est: vel quid tibi proderit, si ego peccavero?
Nanso wubisa no se, ‘Mfaso bɛn na menya, na sɛ manyɛ bɔne a, mfaso bɛn na menya?’
4 Itaque ego respondebo sermonibus tuis, et amicis tuis tecum.
“Mepɛ sɛ mibua wo ne wo nnamfonom nyinaa.
5 Suspice cælum et intuere, et contemplare æthera quod altior te sit.
Ma wʼani so kyerɛ soro na hwɛ; hwɛ omununkum a ɛwɔ wʼatifi sorosoro nohɔ.
6 Si peccaveris, quid ei nocebis? et si multiplicatæ fuerint iniquitates tuæ, quid facies contra eum?
Sɛ woyɛ bɔne a, ɔkwan bɛn so na ɛfa haw no? Mpo sɛ wo bɔne dɔɔso a, nsunsuanso bɛn na enya wɔ ne so?
7 Porro si iuste egeris, quid donabis ei, aut quid de manu tua accipiet?
Sɛ woteɛ a, dɛn na wode ma no anaasɛ dɛn na onya fi wo nsam?
8 Homini, qui similis tui est, nocebit impietas tua: et filium hominis adiuvabit iustitia tua.
Wʼamumɔyɛ ka onipa a ɔte sɛ wo na wo trenee ka nnipa mma nko ara.
9 Propter multitudinem calumniatorum clamabunt: et eiulabunt propter vim brachii tyrannorum.
“Nnipa su bere a wɔhyɛ wɔn so; na wɔsrɛ mmoa fi nea ɔwɔ tumi nsam.
10 Et non dixit: Ubi est Deus, qui fecit me, qui dedit carmina in nocte,
Nanso obi mmisa se, ‘Ɛhe na Onyankopɔn, me Yɛfo no wɔ, nea ɔma nnwom anadwo no,
11 Qui docet nos super iumenta terræ, et super volucres cæli erudit nos?
nea ɔkyerɛ yɛn nimdeɛ bebree sen asase so mmoa na ɔma yehu nyansa sen wim nnomaa no?’
12 Ibi clamabunt, et non exaudiet, propter superbiam malorum.
Sɛ nnipa su teɛ mu a, ommua, amumɔyɛfo ahantan nti.
13 Non ergo frustra audiet Deus, et Omnipotens causas singulorum intuebitur.
Ampa ara Onyankopɔn rentie wɔn nkotosrɛ hunu no; na Otumfo remmu.
14 Etiam cum dixeris: Non considerat: iudicare coram illo, et expecta eum.
Ɛno de adɛn na ɔrentie bere a woka se wunhu no, na woka se wʼasɛm wɔ nʼanim enti ɛsɛ sɛ wotwɛn no,
15 Nunc enim non infert furorem suum, nec ulciscitur scelus valde.
na bio, nʼabufuw mmfa asotwe mma na nʼani nni amumɔyɛsɛm akyi pii?
16 Ergo Iob frustra aperit os suum, et absque scientia verba multiplicat.
Enti Hiob bue nʼano ka nsɛnhunu; nimdeɛ a onni nti, ɔkeka nsɛm bebree.”
