Job 34
1 Pronuntians itaque Eliu, etiam hæc locutus est:
Afei Elihu kae se,
2 Audite sapientes verba mea, et eruditi auscultate me:
“Mo anyansafo, muntie me nsɛm; mo nimdefo monyɛ aso mma me.
3 Auris enim verba probat, et guttur escas gustu diiudicat.
Efisɛ aso sɔ nsɛm hwɛ sɛnea tɛkrɛma ka aduan hwɛ no.
4 Iudicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius.
Momma yɛnsese, nhu nea eye ma yɛn. Momma yɛn nyinaa mmɔ mu nsua nea eye.
5 Quia dixit Iob: Iustus sum, et Deus subvertit iudicium meum.
“Hiob ka se, ‘Me ho nni asɛm, nanso Onyankopɔn abu me ntɛnkyew.
6 In iudicando enim me, mendacium est: violenta sagitta mea absque ullo peccato.
Ɛwɔ mu sɛ mʼasɛm da kwan mu, nanso wobu me ɔtorofo; ɛwɔ mu sɛ menyɛɛ bɔne biara, nanso ne bɛmma no ama me apirakuru a enwu da.’
7 Quis est vir ut est Iob, qui bibit subsannationem quasi aquam:
Onipa bɛn na ɔte sɛ Hiob a ɔnom animtiaabu sɛ nsu?
8 Qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis?
Ɔne amumɔyɛfo nantew; na ɔne atirimɔdenfo nso bɔ.
9 Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo.
Efisɛ ɔka se, ‘Sɛ onipa bɔ mmɔden sɛ ɔbɛsɔ Onyankopɔn ani a onnya so mfaso biara.’
10 Ideo viri cordati audite me, absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas.
“Enti mo mmarima a mowɔ ntease muntie me. Ɛmpare Onyankopɔn sɛ ɔbɛyɛ bɔne, sɛ Otumfo no bɛyɛ mfomso.
11 Opus enim hominis reddet ei, et iuxta vias singulorum restituet eis.
Nnipa nneyɛe so na ɔhwɛ tua wɔn ka; nea ɛfata ne nneyɛe na ɔma ɛba ne so.
12 Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet iudicium.
Ɛmfata sɛ wɔde mfomso susuw Onyankopɔn, na ɛmfata sɛ wɔde ntɛnkyew susuw Otumfo.
13 Quem constituit alium super terram? aut quem posuit super orbem, quem fabricatus est?
Hena na ɔde no sii asase so? Hena na ɔde wiase nyinaa hyɛɛ ne nsa?
14 Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet.
Sɛ ɛyɛɛ ne pɛ na oyii ne Honhom ne nʼahome a,
15 Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur.
anka adesamma nyinaa bɛbɔ mu ayera, na onipa bɛsan akɔ mfutuma mu.
16 Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei.
“Sɛ mowɔ nhumu a, muntie eyi; muntie nea meka.
17 Numquid qui non amat iudicium, sanari potest? et quomodo tu eum, qui iustus est, in tantum condemnas?
So obi a okyi atɛntrenee betumi adi nnipa so? Mubetumi abu Ɔtreneeni kɛse no fɔ ana?
18 Qui dicit regi, apostata: qui vocat duces impios:
Ɛnyɛ Ɔno na ɔka kyerɛ ahemfo se, ‘Mo so nni mfaso,’ na ɔka kyerɛɛ atitiriw se, ‘Moyɛ atirimɔdenfo,’
19 Qui non accipit personas principum: nec cognovit tyrannum, cum disceptaret contra pauperum: opus enim manuum eius sunt universi.
nea ɔnhwɛ mmapɔmma anim na onyiyi adefo ne ahiafo mu, efisɛ wɔn nyinaa yɛ ne nsa ano adwuma.
20 Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi, et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.
Wowuwu mmere tiaa bi mu, wɔ anadwo dasu mu; nnipa no ho wosow na wɔsen kɔ; ahoɔdenfo totɔ a emfi nipa.
21 Oculi enim eius super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat.
“Nʼani hwɛ nnipa akwan; na ohu wɔn anammɔntu biara.
22 Non sunt tenebræ, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem.
Baabiara nni hɔ a aduru sum, sum kabii, a amumɔyɛfo betumi ahintaw.
23 Neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in iudicium.
Ɛho nhia Onyankopɔn sɛ ɔbɛhwehwɛ nnipa mu bio, a enti ɛsɛ sɛ wɔba nʼanim begye atemmu.
24 Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis.
Ɔbobɔ abirɛmpɔn gu a ɔnyɛ nhwehwɛmu biara, na ɔde afoforo sisi wɔn anan mu.
25 Novit enim opera eorum: et idcirco inducet noctem, et conterentur.
Efisɛ ohu wɔn nneyɛe, otu wɔn gu anadwo na wɔdwerɛw wɔn.
26 Quasi impios percussit eos in loco videntium.
Otua wɔn amumɔyɛsɛm so ka wɔ faako a obiara betumi ahu wɔn,
27 Qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias eius intelligere noluerunt:
efisɛ wɔman fii nʼakyi kɔe na wɔampɛ nʼakwan biara anhwɛ.
28 Ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum.
Wɔmaa ahiafo sufrɛ duu nʼanim na ɛma ɔtee mmɔborɔni su.
29 Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum et super gentes et super omnes homines?
Nanso sɛ ɔyɛ komm a, hena na obetumi abu no fɔ? Sɛ ɔde nʼanim hintaw nso a, hena na obehu no? Nanso odi onipa ne ɔman so pɛpɛɛpɛ,
30 Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi.
ɔmma onipa a onnim Nyame nni hene, sɛnea ɔrensum nnipa no mfiri.
31 Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo.
“Sɛ ɛba sɛ onipa ka kyerɛ Onyankopɔn se, ‘Mayɛ bɔne na merenyɛ bɔne bio.
32 Si erravi, tu doce me: si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.
Kyerɛ me na minhu; na sɛ mayɛ bɔne a, merenyɛ saa bio.’
33 Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi? tu enim cœpisti loqui, et non ego: quod si quid nosti melius, loquere.
So ɛsɛ sɛ Onyankopɔn gyina nea woka so tua wo ka, wɔ bere a woayɛ sɛ worennu wo ho ana? Ɛsɛ sɛ wusi gyinae, ɛnyɛ me; enti ka nea wunim kyerɛ me.
34 Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me.
“Nnipa a wɔwɔ ntease pae mu ka, nimdefo a wotie me ka kyerɛ me se,
35 Iob autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam.
‘Hiob nkasa nimdeɛ kwan so; aba biara nni ne kasa mu.’
36 Pater mi, probetur Iob usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis.
Ao, sɛ wɔsɔɔ Hiob hwɛ kɔɔ akyiri a anka eye, efisɛ oyiyii nsɛm ano sɛ omumɔyɛfo!
37 Quia addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur: et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum.
Ɔde atuatew ka ne bɔne ho; ɔde ahantan bɔ ne nsam gu yɛn so na ɔma ne nsɛm a ɔka tia Onyankopɔn no dɔɔso.”
