Job 31
1 Pepigi fœdus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
2 Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis?
Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
4 Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus:
Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
6 Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam.
To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula:
Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
8 Seram, et alium comedat: et progenies mea eradicetur.
Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum:
Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
10 Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
11 Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
12 Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:
Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
14 Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
15 Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus?
Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
16 Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduæ expectare feci:
Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
17 Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea:
Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
18 (Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meæ egressa est mecum.)
(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
19 Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem:
Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
20 Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est:
Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
21 Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
22 Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
23 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui.
Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
24 Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea.
Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
25 Si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea.
Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
26 Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare:
Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
27 Et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo.
A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
28 Quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
29 Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum.
Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
30 Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius.
(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
31 Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur:
Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
32 Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit.
Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
33 Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam.
Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
34 Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
35 Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat.
Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
36 Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
37 Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum.
Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent:
Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
39 Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi:
Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
40 Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. (Finita sunt verba Iob.)
Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
