Job 30
1 Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 Qui inter huiuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et prævaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis.
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, prævenerunt me dies afflictionis.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 Mœrens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 Frater fui draconum, et socius struthionum.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
