Job 3
1 Post hæc aperuit Iob os suum, et maledixit diei suo,
Akyire no, Hiob kasaeɛ, na ɔdomee ɛda a wɔwoo no.
2 et locutus est.
Ɔkaa sɛ,
3 Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo.
“Ma ɛda a wɔwoo me no nyera, ne anadwo a wɔkaa sɛ, ‘Wɔawo ɔbabarima no!’
4 Dies ille vertatur in tenebras, non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine.
Saa ɛda no nnuru sum; mma Ɔsoro Onyankopɔn nhwehwɛ akyire kwan; mma hann biara ntɔ ngu so.
5 Obscurent eum tenebræ et umbra mortis, occupet eum caligo, et involvatur amaritudine.
Ma esum ne owusum nnye no mfa; ma omununkum nkata so; na esum mmunkam ne hann so.
6 Noctem illam tenebrosus turbo possideat, non computetur in diebus anni, nec numeretur in mensibus:
Ma esum kabii nnye saa anadwo no mfa; ma wɔnyi saa anadwo no mfiri asranna so na wɔmmfa nhyɛ ɔbosome biara mu.
7 Sit nox illa solitaria, nec laude digna:
Saa anadwo no nyɛ obonini; mma wɔnnte anigyeɛ nteam wɔ mu.
8 Maledicant ei qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan:
Ma wɔn a wɔdome nna no nnome saa ɛda no; wɔn a wɔayɛ krado sɛ wɔbɛkanyane dɛnkyɛmmirampɔn no.
9 Obtenebrentur stellæ caligine eius: expectet lucem et non videat, nec ortum surgentis auroræ:
Ma nʼanɔpa nsoromma nnuru sum; na ɔntwɛne adekyeeɛ kwa a ɔnhunu anɔpa owia nsensaneɛ a ɛdi ɛkan,
10 Quia non conclusit ostia ventris, qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis.
ɛfiri sɛ anto deɛ ɔwoo me awotwaa mu ama wawo me, anka mʼani nhunu saa abɛbrɛsɛ yi.
11 Quare non in vulva mortuus sum, egressus ex utero non statim perii?
“Adɛn enti na manwu awoeɛ hɔ, ɛberɛ a mefiri me maame awotwaa mu no?
12 Quare exceptus genibus? cur lactatus uberibus?
Adɛn enti na nkotodwe gyee me ne nufoɔ sɛ mennum?
13 Nunc enim dormiens silerem, et somno meo requiescerem:
Anka sɛsɛɛ meda hɔ asomdwoeɛ mu; anka mada regye mʼahome
14 Cum regibus et consulibus terræ, qui ædificant sibi solitudines:
me ne ewiase ahemfo ne fotufoɔ, wɔn a wɔsisii adan maa wɔn ho na ɛnnɛ yi abubuo no,
15 Aut cum principibus, qui possident aurum, et replent domos suas argento:
me ne sodifoɔ a na wɔwɔ sika kɔkɔɔ, wɔn a wɔde dwetɛ hyɛɛ wɔn afie mu ma.
16 Aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.
Anaasɛ adɛn enti na wɔansie me sɛ ɔpɔn ba, te sɛ abadomaa a wanhunu adekyeeɛ hann da?
17 Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore.
Ɛhɔ na amumuyɛfoɔ gyae basabasayɛ, na abrɛfoɔ nya ahomegyeɛ.
18 Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris.
Nneduafoɔ nso nya wɔn ahofadie; na wɔnte nnommumfoɔ wuranom ateatea bio.
19 Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.
Nketewa ne akɛseɛ wɔ hɔ, na akoa de ne ho firi ne wura nsam.
20 Quare misero data est lux, et vita his, qui in amaritudine animæ sunt?
“Adɛn enti na wɔma mmɔborɔfoɔ hann, na ɔkra mu ahohiahiafoɔ nya nkwa?
21 qui expectant mortem, et non venit, quasi effodientes thesaurum:
Wɔn kɔn dɔ owuo, nanso ɛmma. Wɔbrɛ hwehwɛ owuo sene sɛdeɛ wɔhwehwɛ akoradeɛ.
22 Gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum.
Sɛ wɔwu a, wɔn ani gye na wɔduru damena mu a, wɔdi ahurisie.
23 Viro cuius abscondita est via, et circumdedit eum Deus tenebris?
Adɛn enti na wɔde nkwa ma onipa a ɔnni daakye, deɛ Onyankopɔn aka no ahyɛ mu?
24 Antequam comedam suspiro: et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus:
Ahomekokoguo adane mʼaduane; na mʼapinisie gu te sɛ nsuo.
25 Quia timor, quem timebam, evenit mihi: et quod verebar accidit.
Deɛ na mesuro no aba me so; deɛ na ɛbɔ me hu no ato me.
26 Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi? et venit super me indignatio.
Menni ahotɔ, menni asomdwoeɛ; menni ahomegyeɛ na mmom, ɔhaw nko ara.”
