Job 29
1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
2 Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos secundum dies, quibus Deus custodiebat me?
Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
3 Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris?
Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
4 Sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo?
Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
5 Quando erat Omnipotens mecum: et in circuitu meo pueri mei?
Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
6 Quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei?
Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
7 Quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi?
Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
8 Videbant me iuvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
9 Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
10 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
11 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi.
Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
12 Eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum, cui non esset adiutor.
Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
13 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
14 Iustitia indutus sum: et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo.
Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
15 Oculus fui cæco, et pes claudo.
Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
16 Pater eram pauperum: et causam quam nesciebam, diligentissime investigabam.
Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
17 Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
18 Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
19 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
20 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
21 Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
22 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
23 Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
24 Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.
Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.
Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
