Job 29
1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
Ankò, Job te reprann diskou. Li te di:
2 Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos secundum dies, quibus Deus custodiebat me?
“O ke m te menm jan ke m te ye nan mwa lontan yo! Kon nan jou ke Bondye te bay rega sou mwen yo;
3 Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris?
Lè lanp Li yo te briye sou tèt mwen, e pa limyè Li, mwen te mache pase nan fènwa a;
4 Sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo?
Jan mwen te ye nan pi bèl nan jou mwen yo, lè amitye Bondye te sou tant mwen an;
5 Quando erat Omnipotens mecum: et in circuitu meo pueri mei?
lè Toupwisan an te toujou avè m, e pitit mwen yo te antoure mwen;
6 Quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei?
lè pa mwen yo te benyen nan bè e wòch la t ap vide ban mwen gwo flèv lwil!
7 Quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi?
Lè m te konn sòti nan pòtay lavil la, pou m te gen chèz mwen sou plas la.
8 Videbant me iuvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
Jennonm yo te wè m, e te kache kò yo, e granmoun yo te konn leve kanpe.
9 Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
Prens yo te sispann pale e te mete men yo sou bouch yo.
10 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
Vwa a moun pwisan yo te rete, e lang yo te kole anlè nan bouch yo.
11 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi.
Paske lè zòrèy la te tande m, li te rele m beni, e lè zye a te wè m, li te fè temwayaj benediksyon,
12 Eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum, cui non esset adiutor.
akoz mwen te delivre malere ki te kriye pou sekou, avèk òfelen ki pa t gen moun pou ede l la.
13 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
Benediksyon a sila ki te prèt pou peri yo te rive sou mwen e mwen te fè kè vèv la chante avèk jwa.
14 Iustitia indutus sum: et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo.
Mwen te abiye nan ladwati e li te kouvri m; jistis mwen te tankou yon manto, avèk yon tiban.
15 Oculus fui cæco, et pes claudo.
Mwen te sèvi kon zye pou avèg yo, e pye pou sila bwate yo.
16 Pater eram pauperum: et causam quam nesciebam, diligentissime investigabam.
Mwen te yon papa pou malere a, e ka ke m pa konnen an, mwen te chache twouve bout li.
17 Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
Mwen te kase machwè a mechan an e mwen te retire viktim nan anba dan l.
18 Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
Konsa, mwen te reflechi, “Mwen va mouri nan pwòp kay mwen, e mwen va kontwole jou m yo anpil tankou sab.”
19 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
Rasin mwen gaye tankou dlo e lawouze kouche tout lannwit sou branch mwen yo.
20 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
Fòs mwen toujou nèf, e banza m renouvle nan men m.’
21 Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
“Moun yo te koute e te tann. Yo te sispann pale pou tande konsèy mwen.
22 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
Apre pawòl pa m, yo pa t pale ankò, e pawòl mwen yo te etonnen yo.
23 Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
Yo te tann mwen tankou lapli. Yo te ouvri bouch yo pou bwe, konsi se pou lapli nan sezon prentan.
24 Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.
Mwen te souri sou yo lè yo pa t kwè, e limyè a figi m pa t janm vin ba.
25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.
Mwen te chwazi yon chemen pou yo, te chita tankou chèf, e te demere tankou wa pami sòlda yo, tankou yon moun ki bay rekonfò a sila ki andèy yo.”
