Job 27
1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
Na i korero tonu ano a Hopa i tana pepeha; i mea,
2 Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam,
E ora ana te Atua, nana nei i whakakahore toku tika; te Kaha Rawa, nana nei i whakakawa toku wairua;
3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
Kei te toitu tonu hoki toku ora i roto i ahau, a kei roto i oku pongaponga te wairua o te Atua;
4 Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
He pono, e kore oku ngutu e korero kino, e kore te hianga e puaki i toku arero.
5 Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
Aue kia whakatikaia ta koutou e ahau! E kore e whakarerea e ahau toku ngakau tapatahi, a mate noa.
6 Iustificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
Ka mau taku pupuri ki toku tika, e kore e tukua atu e ahau: e kore toku ngakau e whakahe ki ahau i ahau ano e ora nei.
7 Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
Ko toku hoariri, kia rite ia ki te tangata kino; ko te tangata e whakatika mai ana ki ahau, kia rite ia ki te tangata hara.
8 Quæ est enim spes hypocritæ si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
He aha oti ta te whakaponokore e tumanako ai, ahakoa whiwhi ia i te rawa, ki te mea ka tangohia atu tona wairua e te Atua?
9 Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
E rongo ranei te Atua ki tana tangi ina pa te he ki a ia?
10 Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
E ahuareka ranei ia ki te Kaha Rawa, e karanga ranei ki te Atua i nga wa katoa?
11 Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.
Ka whakaakona koutou e ahau ki te ringa o te Atua; e kore e huna e ahau nga mea e takoto mai nei i te Kaha Rawa.
12 Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
Nana, kua kite koutou katoa; a na te aha koutou i wairangi rawa ai?
13 Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te mea e whakarerea iho ma nga kaitukino, ko ta te Kaha Rawa e riro i a ratou.
14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
Ki te mea ka tokomaha ana tamariki, hei mea ma te hoari; e kore ano hoki ona uri e makona i te taro.
15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.
Ko ona morehu ka tanumia ki te mate; e kore ano hoki ana pouaru e tangi.
16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:
Ahakoa amene ia i te hiriwa ano he puehu, a pae tonu te kakahu mona ano he paru;
17 Præparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
E pae ano i a ia, otiia ka kakahuria e te tangata tika, ka wehewehea hoki te hiriwa e te harakore.
18 Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
Ka rite tana hanga i tona whare ki ta te purehurehu; tona rite kei te whare tihokahoka e hanga ana e te kaitiaki.
19 Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
Ka takoto ia, he tangata taonga, otiia e kore e kohia ki te urupa; ko te tirohanga ake a ona kanohi, na kua kahore noa iho ia.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
Rite tonu ki te wai nga whakawehi e mau ai ia; tahaetia ana ia e te paroro i te po.
21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
Ka kahakina atu ia e te marangai, a riro ana ia; ka aia atu ano ia i tona wahi.
22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
Ka aki mai hoki te Atua ki a ia, e kore ano ia e tohungia; mea noa ia kia rere mai i roto i tona ringa.
23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.
Ka papaki te tangata i o ratou ringa ki a ia, a ka whakahi, ka a atu i a ia i tona wahi.
