Job 23

1 Respondens autem Iob, ait:

Και απεκρίθη ο Ιώβ και είπε·

2 Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.

Και την σήμερον το παράπονόν μου είναι πικρόν· η πληγή μου είναι βαρυτέρα του στεναγμού μου.

3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium eius?

Είθε να ήξευρον που να εύρω αυτόν· ήθελον υπάγει έως του θρόνου αυτού·

4 Ponam coram eo iudicium, et os meum replebo increpationibus,

ήθελον εκθέσει κρίσιν ενώπιον αυτού, και ήθελον εμπλήσει το στόμα μου αποδείξεων·

5 Ut sciam verba, quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.

ήθελον γνωρίσει τους λόγους τους οποίους ήθελε μοι αποκριθή, και ήθελον νοήσει τι ήθελε μοι ειπεί.

6 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.

Μη εν πλήθει δυνάμεως θέλει διαμάχεσθαι μετ' εμού; ουχί· αλλ' ήθελε βάλει εις εμέ προσοχήν.

7 Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam iudicium meum.

Τότε ηδύνατο ο δίκαιος να διαλεχθή μετ' αυτού· και ήθελον ελευθερωθή διαπαντός από του κριτού μου.

8 Si ad Orientem iero, non apparet: si ad Occidentem, non intelligam eum.

Ιδού, υπάγω εμπρός, αλλά δεν είναι· και οπίσω, αλλά δεν βλέπω αυτόν·

9 Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum: si me vertam ad dexteram, non videbo illum.

εις τα αριστερά, όταν εργάζηται, αλλά δεν δύναμαι να ίδω αυτόν. Κρύπτεται εις τα δεξιά, και δεν βλέπω αυτόν.

10 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum, quod per ignem transit:

Γνωρίζει όμως την οδόν μου· με εδοκίμασε· θέλω εξέλθει ως χρυσίον.

11 Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi, et non declinavi ex ea.

Ο πους μου ενέμεινεν εις τα βήματα αυτού· εφύλαξα την οδόν αυτού και δεν εξέκλινα·

12 A mandatis labiorum eius non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris eius.

την εντολήν των χειλέων αυτού, και δεν ωπισθοδρόμησα· διετήρησα τους λόγους του στόματος αυτού, μάλλον παρά την αναγκαίαν μου τροφήν.

13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem eius: et anima eius quodcumque voluit, hoc fecit.

Διότι αυτός είναι εν μιά βουλή· και τις δύναται να αποστρέψη αυτόν; και ό, τι επιθυμεί η ψυχή αυτού, κάμνει.

14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.

Διότι εκτελεί το ορισθέν εις εμέ· και πολλά τοιαύτα είναι μετ' αυτού.

15 Et idcirco a facie eius turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.

Διά τούτο καταπλήττομαι από προσώπου αυτού· συλλογίζομαι και φρίττω απ' αυτού·

16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.

διότι ο Θεός εμαλάκωσε την καρδίαν μου, και ο Παντοδύναμος με κατέπληξεν·

17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.

επειδή δεν απεκόπην προ του σκότους, και δεν έκρυψε τον γνόφον από του προσώπου μου.