Job 23

1 Respondens autem Iob, ait:

Tete Hiob ɖo eŋu be,

2 Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.

“Egbe gɔ̃ hã nye konyifafa do gã ɖe edzi, eƒe asi sẽ ɖe dzinye, evɔ mele hũu ɖem hafi.

3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium eius?

Nenye ɖe manya afi si makpɔe le, nenye ɖe mayi enɔƒe la, anyo ŋutɔ!

4 Ponam coram eo iudicium, et os meum replebo increpationibus,

Matsɔ nye nya aɖo eŋkume eye nye nu me ayɔ fũu kple nya siwo matsɔ aɖe ɖokuinye nu

5 Ut sciam verba, quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.

Ne makpɔ ale si wòaɖo eŋu nam eye mabu nya si wòagblɔ la ŋuti.

6 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.

Ɖe wòatsi tsitre ɖe ŋunye kple ŋusẽ gã aɖea? Ao, ke boŋ aɖo tom

7 Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam iudicium meum.

Afi ma ame dzɔdzɔe ate ŋu atsɔ eƒe nyawo aɖo eŋkume le eye woaɖem tegbee tso nye ʋɔnudrɔ̃la ƒe asi me.

8 Si ad Orientem iero, non apparet: si ad Occidentem, non intelligam eum.

“Gake ne meyi ɣedzeƒe la, mele afi ma o, ne meyi ɣetoɖoƒe la, nyemekpɔe le afi ma hã o.

9 Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum: si me vertam ad dexteram, non videbo illum.

Ne ele dɔ wɔm le anyiehe la, nyemekpɔnɛ o, ne etrɔ ɖe dziehe hã la, nye ŋku melɔnɛ o.

10 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum, quod per ignem transit:

Gake enya mɔ si dzi mele, ne edom kpɔ la, mato eme abe sika ene.

11 Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi, et non declinavi ex ea.

Nye afɔwo le eƒe afɔtoƒewo yome kplikplikpli, melé eƒe mɔ tsɔ eye nyemedze ɖe aga o.

12 A mandatis labiorum eius non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris eius.

Nyemete ɖe aga tso eƒe nuyiwo ƒe sededewo gbɔ o, mede asixɔxɔ eƒe nyawo ŋu wu nye gbe sia gbe ƒe nuɖuɖu.

13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem eius: et anima eius quodcumque voluit, hoc fecit.

“Ke eya ɖekae li, ame ka ate ŋu axe mɔ nɛ? Nu sia nu si dze eŋu lae wòwɔna.

14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.

Ena se siwo wòde ɖi la va eme ɖe ŋutinye eye ɖoɖo siawo tɔgbi gale esi ɖe ŋunye.

15 Et idcirco a facie eius turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.

Esia ta ŋɔ dzim le eŋkume eye ne mebu esiawo katã ŋuti la, mevɔ̃na nɛ.

16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.

Mawu na dzi ɖe le ƒonye, Ŋusẽkatãtɔ la do ŋɔdzi nam.

17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.

Ke hã la, viviti la alo blukɔ tsiɖitsiɖi si tsyɔ mo nam la mena ɖoɖoe zi le nunye o.