Job 23
1 Respondens autem Iob, ait:
Ijob respondis kaj diris:
2 Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
Eĉ hodiaŭ mia parolado restas maldolĉa; Mia suferado estas pli peza, ol miaj ĝemoj.
3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium eius?
Ho, se mi scius, kiamaniere mi povas Lin trovi, Veni al Lia trono!
4 Ponam coram eo iudicium, et os meum replebo increpationibus,
Mi prezentus al Li juĝan aferon, Kaj mian buŝon mi plenigus per argumentoj.
5 Ut sciam verba, quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.
Mi ekscius la vortojn, kiujn Li respondus al mi; Mi komprenus, kion Li dirus al mi.
6 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.
Ĉu en la grandeco de Sia forto Li luktus kontraŭ mi? Ne, Li nur atentu min;
7 Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam iudicium meum.
Tiam pravulo procesus kun Li, Kaj mi liberiĝus por ĉiam de mia Juĝanto.
8 Si ad Orientem iero, non apparet: si ad Occidentem, non intelligam eum.
Sed jen mi iras antaŭen, kaj Li tie ne estas; Mi iras malantaŭen, kaj mi Lin ne rimarkas;
9 Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum: si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
Se Li faras ion maldekstre, mi Lin ne trovas; Se Li kaŝas Sin dekstre, mi Lin ne vidas.
10 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum, quod per ignem transit:
Sed mian vojon Li konas; Se Li min elprovos, mi eliros kiel oro.
11 Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi, et non declinavi ex ea.
Sur Lia irejo forte teniĝas mia piedo; Lian vojon mi konservis, kaj ne forkliniĝis.
12 A mandatis labiorum eius non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris eius.
Mi ne deturnas min de la ordonoj de Liaj lipoj; Pli ol mian propran leĝon mi konservis la dirojn de Lia buŝo.
13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem eius: et anima eius quodcumque voluit, hoc fecit.
Sed Li estas sola: kiu kontraŭstaros al Li? Kion Lia animo deziras, tion Li faras.
14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.
Kio estas destinita por mi, tion Li plenumos; Kaj Li havas multe da similaj aferoj.
15 Et idcirco a facie eius turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.
Tial mi tremas antaŭ Lia vizaĝo, Mi primeditas, kaj mi timas Lin.
16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
Dio senkuraĝigis mian koron, Kaj la Plejpotenculo min konfuzis.
17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.
Ĉar mi ne estas neniigita antaŭ la mallumo, Kaj antaŭ mia vizaĝo Li ne kovris la mallumon.
