Job 19
1 Respondens autem Iob, dixit:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
3 En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
4 Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
7 Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet.
Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit.
Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
10 Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
11 Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.
Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
12 Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
14 Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei.
Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
15 Inquilini domus meæ, et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
16 Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum.
Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
18 Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me.
Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
20 Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
21 Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me.
Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
24 stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
25 Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
26 Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum.
A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
27 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium.
Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
