Job 19
1 Respondens autem Iob, dixit:
Epi Job te reponn:
2 Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
Pou konbyen de tan, nou va toumante m, e kraze mwen avèk pawòl yo?
3 En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
Dis fwa sa yo nou te ensilte m; nou pa menm wont fè m tò.
4 Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
Menm si m fè erè, erè sa repoze anndan m.
5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
Si anverite nou vin ògeye kont mwen, e fè m wè prèv a gwo wont mwen,
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
alò, konnen byen ke Bondye te fè m tò, e te fèmen pèlen Li an antoure mwen.
7 Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet.
“Gade byen, mwen kriye: ‘Vyolans!’ Men nanpwen repons. Mwen rele sekou! Men nanpwen jistis.
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit.
Li te bare chemen mwen pou m pa kab pase, e Li te mete fènwa sou pa m yo.
9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
Li te retire lonè sou mwen e te retire kouwòn nan sou tèt mwen.
10 Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
Li kraze desann mwen tout kote e mwen fin disparèt; Li te dechouke espwa m kon yon pyebwa.
11 Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.
Anplis, Li te limen lakòlè Li kont mwen e te konsidere m kon lènmi Li.
12 Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
Lame Li a vin rasanble pou bati chemen pa yo kont mwen. Yo fè kan kap antoure tant mwen an.
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
“Li te retire frè m yo byen lwen mwen e sila mwen te konnen yo vin separe de mwen nèt.
14 Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei.
Fanmi mwen yo vin fè fayit e pi pwòch zami m yo te bliye m.
15 Inquilini domus meæ, et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
Sila ki rete lakay mwen yo ak sèvant mwen yo konsidere m kon yon etranje. Mwen se yon etranje menm nan zye yo.
16 Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum.
Mwen rele sèvitè mwen an, men li pa reponn; mwen oblije sipliye l ak bouch mwen.
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
Menm souf mwen fè bay ofans a madanm mwen, e mwen vin abominab a pwòp frè m.
18 Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
Timoun yo meprize mwen. Mwen leve e yo pale kont mwen.
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me.
Tout asosye m yo etone ak krent devan m. Sila ke m byen renmen yo te vire kont mwen.
20 Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
Zo m yo kole sou po m ak chè m; se sèl pa po dan m ke m chape lanmò.
21 Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me.
“Gen pitye pou mwen, gen pitye, O nou menm ki zanmi mwen yo, paske men Bondye vin frape mwen.
22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
Poukisa n ap pèsekite mwen menm tankou Bondye e pa satisfè ak chè mwen.
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
O ke pawòl mwen yo te ekri! O ke yo te enskri nan yon liv!
24 stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
Ke avèk pwent plim ak plon, yo te grave sou wòch la jis pou tout tan!
25 Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
Men pou mwen, mwen konnen ke Redanmtè mwen an vivan. Epi apre tout sa a, li va vin kanpe sou latè.
26 Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum.
Menm lè po m fin detwi, malgre chè m fin sòti, mwen va wè Bondye nan chè a;
27 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
ke mwen, mwen menm va wè, ke zye m va wè, e se pa kon yon etranje. “Kè m vin fèb anndan m.
28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
Si nou di: ‘Men kijan nou va pèsekite li!’ pwiska rasin ka sa a se nan mwen,’
29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium.
fè lakrent nepe a pou kont nou, paske lakòlè Bondye mennen pinisyon nepe a. Fòk nou kab konnen, gen jijman.”
