Job 17
1 Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
Me honhom atɔ beraw, me nna so atwa, na ɔda retwɛn me.
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
Ampa ara fɛwdifo atwa me ho ahyia; ɛsɛ sɛ mehwɛ wɔn atutuwpɛ.
3 Libera me Dominue, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
“Ao Onyankopɔn, hyɛ me bɔ a wuhia. Hena bio na ɔbɛma me bammɔ?
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
Wɔato wɔn adwene mu a wɔnte asɛm ase; enti woremma wonni nkonim.
5 Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
Sɛ obi sopa ne nnamfonom de gye akatua a, ɛbɛhwere ne mma aniwa.
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
“Onyankopɔn de me ayɛ asɛm a ɛda obiara ano, obi a wɔte ntasu gu nʼani so.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
Awerɛhow ama mʼani ayɛ siamoo me nipadua nyinaa yɛ sunsuma.
8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
Ɛyɛ atreneefo nwonwa; wɔn a wodi bem tia wɔn a wonni nyamesu.
9 Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
Nanso atreneefo bɛkɔ wɔn anim, na wɔn a wɔn nsa ho tew no bɛkɔ so anya ahoɔden.
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
“Mo nyinaa monsan mmra mmɛsɔ nhwɛ! Na merennya onyansafo wɔ mo mu.
11 Dies mei transierunt, cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum:
Me nna atwa mu, me nhyehyɛe apansam. Nanso me koma apɛde
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
ma anadwo dan awia; sum mu koraa no hann bɛn.
Sɛ ofi a mʼani da so nkutoo ne ɔda, sɛ mesɛw me kɛtɛ wɔ sum mu, (Sheol h7585)
14 Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
sɛ meka kyerɛ porɔwee se, ‘Wo yɛ mʼagya,’ ne osunson se, ‘Me na’ anaa ‘Me nuabea’ a,
15 Ubi est ergo nunc præstolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
na afei mʼanidaso wɔ he? Hena na obetumi anya anidaso bi ama me?
