< Job 16 >

1 Respondens autem Iob, dixit:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.
Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.
3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?
Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?
4 Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:
Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.
5 Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].
6 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
[Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
7 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.
8 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.
Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.
9 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.
10 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, saciati sunt pœnis meis.
Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.
11 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.
12 Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.
13 Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.
14 Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.
Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.
15 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.
16 Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.
17 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.
18 Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.
Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!
19 Ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.
20 Verbosi amivi mei: ad Deum stillat oculus meus.
Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.
21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.
Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!
22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.
Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.

< Job 16 >