Job 13

1 Ecce omnia hæc vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula.

“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.

2 Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum.

Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.

3 Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio:

Ama ben Her Şeye Gücü Yeten'le konuşmak, Davamı Tanrı'yla tartışmak istiyorum.

4 Prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum.

Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

5 Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes.

Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.

6 Audite ergo correptionem meam, et iudicium labiorum meorum attendite.

Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.

7 Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos?

Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O'nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

8 Numquid faciem eius accipitis, et pro Deo iudicare nitimini?

O'nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı'nın davasını mı savunacaksınız?

9 Aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur ut homo, vestris fraudulentiis?

Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O'nu da mı aldatacaksınız?

10 Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem eius accipitis.

Gizlice O'nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.

11 Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror eius irruet super vos.

O'nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?

12 Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestræ.

Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

13 Tacete paulisper ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit.

“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.

14 Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis?

Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.

15 Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu eius arguam.

Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.

16 Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu eius omnis hypocrita.

Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O'nun karşısına çıkamaz.

17 Audite sermonem meum, et ænigmata percipite auribus vestris.

Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

18 Si fuero iudicatus, scio quod iustus inveniar.

İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.

19 Quis est qui iudicetur mecum? veniat: quare tacens consumor?

Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

20 Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar:

“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

21 Manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.

Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.

22 Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi.

Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

23 Quantas habeo iniquitates et peccata, scelera mea et delicta ostende mihi.

Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.

24 Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum?

Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?

25 Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris:

Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?

26 Scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ.

Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

27 Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti:

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.

28 Qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.

“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.