< Job 12 >
1 Respondens autem Iob, dixit:
Potem Hiob odpowiedział:
2 Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?
Doprawdy jesteście ludem i wraz z wami zginie mądrość.
3 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim hæc, quæ nostis, ignorat?
Ale ja również mam rozum, jak [i] wy, i nie jestem od was gorszy. Kto nie zna tych rzeczy?
4 Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas.
Jestem pośmiewiskiem dla swojego przyjaciela; ja, który wołam do Boga, a on odpowiada; sprawiedliwy [i] doskonały [jest] pośmiewiskiem.
5 Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum.
Ten, który jest bliski upadku, to pochodnia wzgardzona w umyśle [tego], który żyje w pokoju.
6 Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.
Namioty łupieżców są spokojne i bezpieczni są ci, którzy drażnią Boga, a którym Bóg [obficie] daje w ręce.
7 Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia cæli, et indicabunt tibi.
Ale zapytaj zwierząt, a one cię pouczą, i ptaków nieba, a powiedzą tobie.
8 Loquere terræ, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris.
Albo rozmawiaj z ziemią, a ona cię nauczy, i opowiedzą ci ryby morskie.
9 Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit?
Któż spośród nich wszystkich nie wie, że ręka PANA to wykonała?
10 In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis.
W jego ręku jest dusza wszelkiej istoty żywej i duch wszelkiego człowieka.
11 Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem?
Czy ucho nie bada mowy, a podniebienie nie smakuje pokarmu?
12 In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.
U starców jest mądrość, a w długości dni roztropność.
13 Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam.
[Ale] u niego jest mądrość i siła, u niego rada i roztropność.
14 Si destruxerit, nemo est qui ædificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
Oto on burzy, [a] nikt nie może odbudować, zamyka człowieka, a nikt nie może otworzyć.
15 Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram.
Oto gdy zatrzyma wody, wysychają, gdy je wypuści, wywracają ziemię.
16 Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
U niego jest moc i mądrość. Do niego należy zwiedziony i zwodziciel.
17 Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem.
Pozbawia radców [mądrości] i sędziów czyni głupcami.
18 Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.
Rozwiązuje więzy królów i przepasuje ich biodra pasem.
19 Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:
Odprowadza złupionych książąt i wywraca mocarzy.
20 Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.
Odbiera mowę prawdomównym i zabiera starcom rozsądek.
21 Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans.
Wylewa pogardę na książąt i osłabia siły mocarzy.
22 Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.
[On] odsłania głębokie rzeczy z ciemności i wyprowadza na światło cień śmierci.
23 Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
Rozmnaża narody i wytraca je, rozszerza narody i pomniejsza je.
24 Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium:
On zabiera serca przełożonym ludu ziemi i sprawia, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
25 Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.
I chodzą po omacku w ciemności bez światła, i sprawia, że zataczają się jak pijani.