< Job 11 >

1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
Allora Zofar il Naamatita prese la parola e disse:
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
A tante parole non si darà risposta? O il loquace dovrà aver ragione?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
I tuoi sproloqui faranno tacere la gente? Ti farai beffe, senza che alcuno ti svergogni?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
Tu dici: «Pura è la mia condotta, io sono irreprensibile agli occhi di lui».
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
Tuttavia, volesse Dio parlare e aprire le labbra contro di te,
6 Ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
per manifestarti i segreti della sapienza, che sono così difficili all'intelletto, allora sapresti che Dio ti condona parte della tua colpa.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Credi tu di scrutare l'intimo di Dio o di penetrare la perfezione dell'Onnipotente?
8 Excelsior cælo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
E' più alta del cielo: che cosa puoi fare? E' più profonda degli inferi: che ne sai? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura eius, et latior mari.
Più lunga della terra ne è la dimensione, più vasta del mare.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
Se egli assale e imprigiona e chiama in giudizio, chi glielo può impedire?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
Egli conosce gli uomini fallaci, vede l'iniquità e l'osserva:
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
l'uomo stolto mette giudizio e da ònagro indomito diventa docile.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Ora, se tu a Dio dirigerai il cuore e tenderai a lui le tue palme,
14 Si iniquitatem, quæ est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
se allontanerai l'iniquità che è nella tua mano e non farai abitare l'ingiustizia nelle tue tende,
15 Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
allora potrai alzare la faccia senza macchia e sarai saldo e non avrai timori,
16 Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
perché dimenticherai l'affanno e te ne ricorderai come di acqua passata;
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
più del sole meridiano splenderà la tua vita, l'oscurità sarà per te come l'aurora.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
Ti terrai sicuro per ciò che ti attende e, guardandoti attorno, riposerai tranquillo.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
Ti coricherai e nessuno ti disturberà, molti anzi cercheranno i tuoi favori.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animæ.
Ma gli occhi dei malvagi languiranno, ogni scampo è per essi perduto, unica loro speranza è l'ultimo respiro!

< Job 11 >