Job 10
1 Tædet animam meam vitæ meæ, dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animæ meæ.
“Obulamu bwange mbukyayidde ddala, noolwekyo leka nfukumule okwemulugunya kwange, njogerere mu kulumwa kw’emmeeme yange.
2 Dicam Deo: Noli me condemnare: indica mihi cur me ita iudices.
Nnaagamba Katonda nti, Tonsalira musango ne gunsinga, ntegeeza ky’onvunaana.
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves?
Kikusanyusa okunnyigiriza, okunyooma omulimu gw’emikono gyo, n’owagira emirimu gy’abakozi b’ebibi?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt: aut sicut videt homo, et tu videbis?
Amaaso go ga mubiri? Olaba ng’omuntu bw’alaba?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
Ennaku zo zisinga ez’omuntu, n’emyaka gyo gisinga egy’omuntu,
6 Ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris?
olyoke onoonye ebisobyo byange era obuulirize ekibi kye nkoze,
7 Et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere.
newaakubadde ng’omanyi nti sirina musango era nga tewali n’omu ayinza kunzigya mu mukono gwo?
8 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
“Emikono gyo gye gyammumba, gye gyankola. Ate kaakano onookyuka okunsanyaawo?
9 Memento quæso quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
Jjukira nti wammumba ng’ebbumba, ate kaakano onoonfuula ng’enfuufu?
10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
Tewanzitulula ng’amata n’onkwasa ng’omuzigo?”
11 Pelle et carnibus vestisti me: ossibus et nervis compegisti me.
Tewannyambaza omubiri n’olususu, n’oluka amagumba n’ebinywa n’ongatta?
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
Kale wampa okuganja mu maaso go, era walabirira, n’omwoyo gwange.
13 Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
Naye bino wabikweka mu mutima gwo, era mmanyi nga byali mu birowoozo byo.
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi: cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
Singa nyonoona, ondaba era tewandindese n’otombonereza.
15 Et si impius fuero, væ mihi est: et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
Bwe mba nga nsingibbwa omusango, zinsanze nze! Newaakubadde nga sirina musango, sisobola kuyimusa mutwe gwange, kubanga nzijjudde obuswavu era mu kunyigirizibwa kwange, mwe nsaanikiddwa.
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
Bwe mba ng’asituka, n’onjigga ng’empologoma, era n’onnumba n’amaanyi go amangi ennyo.
17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
Oleeta abajulizi abajja okunnumiriza, era obusungu bwo ne bweyongera gye ndi; amayengo ne gajja okunnumba olutata.
18 Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem ne oculus me videret.
“Kale lwaki wanziggya mu lubuto lwa mmange? Wandindese nga tewannabaawo liiso lyonna lindabyeko.
19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
Singa satondebwa, oba singa natwalibwa butereevu okuva mu lubuto ne nzikibwa.
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum:
Ennaku zange entono kumpi teziweddeeko? Ndeka mbeeko n’akaseera ak’okusanyuka,
21 Antequam vadam et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
nga sinnaba kugenda mu kifo eteri kudda, ekiri mu nsi ejjudde ekizikiza, n’ekisiikirize eky’ebuziba,
22 Terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
y’ensi ey’ekizikiza ekikutte, eyeekisiikirize eky’ebuziba era n’okutabukatabuka, ng’omusana gwayo guli nga ekizikiza.”
