Jeremiæ 45

1 Verbum, quod locutus est Ieremias propheta ad Baruch filium Neriæ, cum scripsisset verba hæc in libro ex ore Ieremiæ, anno quarto Ioakim filii Iosiæ regis Iuda, dicens:

Ty enta’ Iirmeà mpitoky natao’e amy Baroke ana’ i Nerià, ie sinoki’e am-boke ao o tsara boak’ am-palie’ Iirmeà retoa, an-taom-paha-efa’ Iehoiakime ana’ Iosià, mpanjaka’ Iehodà, manao ty hoe:

2 Hæc dicit Dominus Deus Israel ad te Baruch:

Hoe t’Iehovà, Andrianañahare’ Israele ama’o ry Baroke: fa nanao ty hoe irehe:

3 Dixisti: Væ misero mihi, quoniam addidit Dominus dolorem dolori meo: laboravi in gemitu meo, et requiem non inveni.

Feh’ohatse amako henane zao! fa nitovoña’ Iehovà fioremeñañe ty fangirifiriako; mahamamak’ ahy ty fiñeoñeoko, le tsy mahatrea fitofàñe.

4 Hæc dicit Dominus: Sic dices ad eum: Ecce quos ædificavi, ego destruo: et quos plantavi, ego evello, et universam terram hanc.

Ty hoe ty ho saontsie’o ama’e, Hoe t’Iehovà: Inao! fa ho rotsaheko i niranjiekoy, vaho hombotako o nambolekoo, i hene taney ‘nio.

5 Et tu quæris tibi grandia? Noli quærere: quia ecce ego adducam malum super omnem carnem, ait Dominus: et dabo tibi animam tuam in salutem in omnibus locis, ad quæcumque perrexeris.

Aa le mipay raha ra’ elahy ho am-bata’o v’ iheo? Ko tsoehe’o fa ingo, hametsahako hankàñe iaby ze atao nofotse, hoe t’Iehovà; fe hatoloko azo ho tamben’ali’o ty fiai’o amy ze hene toetse hañaveloa’o.