< Genesis 27 >

1 Senuit autem Isaac, et caligaverunt oculi eius, et videre non poterat: vocavitque Esau filium suum maiorem, et dixit ei: Fili mi? Qui respondit: Adsum.
Issak loe mitong moe, miktha om ai boeh pongah, mik doeh amtueng ai boeh, to naah a capa kacoeh Esau to kawk moe, Ka capa, tiah a naa. Anih mah, Khenah, haeah ka oh, tiah a naa.
2 Cui pater: Vides, inquit, quod senuerim, et ignorem diem mortis meæ.
Issak mah, Khenah, kai loe vaihi mitong boeh moe, natuek naah maw ka duek han, tito ka panoek ai.
3 Sume arma tua, pharetram, et arcum, et egredere foras: cumque venatu aliquid apprehenderis,
To pongah vaihi na sin ih hmuen, kalii hoi palaa to la ah; taw ah caeh ah loe, kai han moi na kat paeh.
4 fac mihi inde pulmentum sicut velle me nosti, et affer ut comedam: et benedicat tibi anima mea antequam moriar.
Ka caak koeh ih moi to kakhraem ah thong ah loe, caak han ka hmaa ah na patoem ah; ka dueh ai naah tahamhoihaih kang paek han, tiah a naa.
5 Quod cum audisset Rebecca, et ille abiisset in agrum ut iussionem patris impleret,
Issak mah a capa Esau khae thuih ih lok to Rebekah mah thaih. To pongah Esau loe moi kah han taw ah caeh.
6 dixit filio suo Iacob: Audivi patrem tuum loquentem cum Esau fratre tuo, et dicentem ei:
Rebekah mah a capa Jakob khaeah, Khenah, Nam pa mah nam ya Esau khaeah,
7 Affer mihi de venatione tua, et fac cibos ut comedam, et benedicam tibi coram Domino antequam moriar.
taw ih moi to kat ah loe kakhraem ah thongh pacoengah, ka caak hanah na sin ah; ka dueh ai naah Angraeng hmaa ah tahamhoihaih kang paek han, tiah thuih ih lok to ka thaih.
8 Nunc ergo fili mi, acquiesce consiliis meis:
To pongah, Ka capa, vaihi kang thuih ih lok hae tahngai ah loe sah ah.
9 et pergens ad gregem, affer mihi duos hœdos optimos, ut faciam ex eis escas patri tuo, quibus libenter vescitur:
Vaihi tuu khongkha thungah caeh ah loe kahoih maeh caa hnetto la ah; nam pa mah koeh baktih toengah ka thongh pae han;
10 quas cum intuleris, et comederit, benedicat tibi priusquam moriatur.
to pacoengah nam pa caak hanah sin paeh, dueh ai naah tahamhoihaih na paek nasoe, tiah a naa.
11 Cui ille respondit: Nosti quod Esau frater meus homo pilosus sit, et ego lenis:
Jakob mah amno Rebekah khaeah, Khenah, kam ya Esau loe ngnmui tawnh moe, kai loe nganmui ka tawn ai, tiah a naa.
12 si attrectaverit me pater meus, et senserit, timeo ne putet me sibi voluisse illudere, et inducam super me maledictionem pro benedictione.
Pa mah na pathoep doeh om tih, to naah kai loe minawk aling kami baktiah ka om ueloe, tahamhoihaih hnu ai ah, tangoenghaih ka hnu lat tih, tiah a naa.
13 Ad quem mater: In me sit, ait, ista maledictio, fili mi: tantum audi vocem meam, et pergens affer quæ dixi.
Amno mah anih khaeah, Ka capa, nang tangoenghaih loe ka nuiah krah nasoe; ka thuih ih lok hae tahngai ah loe, kahoih maeh caa to la ah, tiah a naa.
14 Abiit, et attulit, deditque matri. Paravit illa cibos, sicut velle noverat patrem illius.
To pongah anih loe caeh moe, amno khaeah maeh caa to sinh pae; amno mah ampa caak koeh baktih toengah moi to thongh pae.
15 Et vestibus Esau valde bonis, quas apud se habebat domi, induit eum:
To naah Rebekah mah a capa kacoeh Esau ih khukbuen kahoih to imthung ah lak moe, a capa kanawk Jakob to angkhuksak.
16 pelliculasque hœdorum circumdedit manibus, et colli nuda protexit.
To pacoengah Rebakah mah Jakob ih ban hoi tahnong to maeh caa ahin hoiah khuk pae.
17 Deditque pulmentum, et panes, quos coxerat, tradidit.
To pacoengah a capa Jakob ban ah, caak khraem ah a thong het ih takaw hoi moi to a paek.
18 Quibus illatis, dixit: Pater mi? At ille respondit: Audio. Quis es tu fili mi?
Anih loe ampa khaeah caeh moe, Pa, tiah a naa. Anih mah, Haeah ka oh, ka capa, nang loe mi aa? tiah a naa.
19 Dixitque Iacob: Ego sum primogenitus tuus Esau: feci sicut præcepisti mihi: surge, sede, et comede de venatione mea, ut benedicat mihi anima tua.
Jakob mah ampa khaeah, Kai loe na calu Esau ni, nang thuih ih lok baktih toengah ka sak boeh; tahamhoihaih nang paek hanah, angthawk ah loe anghnut pacoengah, ka kah ih moi hae caa lai ah, tiah a naa.
20 Rursumque Isaac ad filium suum: Quo modo, inquit, tam cito invenire potuisti, fili mi? Qui respondit: Voluntas Dei fuit ut cito occurreret mihi quod volebam:
Issak mah a capa khaeah, Kawbang maw akra ai ah moi na hak thaih takan loe? Ka capa? tiah a naa. Anih mah, Na Angraeng Sithaw mah, ang haksak, tiah a naa.
21 Dixitque Isaac: Accede huc, ut tangam te fili mi, et probem utrum tu sis filius meus Esau, an non.
To naah Issak mah Jakob khaeah, Ka capa, kai khaeah angzo ah, Esau tangtang maw, tangtang ai, tito kang pathoep han vop, tiah a naa.
22 Accessit ille ad patrem, et palpato eo, dixit Isaac: Vox quidem, vox Iacob est: sed manus, manus sunt Esau.
Jakob loe ampa Issak khaeah caeh, anih mah pathoep pacoengah, Lok loe Jakob ih lok, toe ban loe Esau ih ban ah oh, tiah a naa.
23 Et non cognovit eum, quia pilosæ manus similitudinem maioris expresserant. Benedicens ergo illi,
Ban loe amya Esau ih ban baktiah amui oh pongah, anih mah panoek thai ai; to pongah anih han tahamhoihaih to a paek.
24 ait: Tu es filius meus Esau? Respondit: Ego sum.
Anih mah, Nang hae ka capa Esau tangtang maw? tiah a naa. Anih mah, Ue, tiah a naa.
25 At ille: Affer mihi, inquit, cibos de venatione tua, fili mi, ut benedicat tibi anima mea. Quos cum oblatos comedisset, obtulit ei etiam vinum. Quo hausto,
To pacoengah anih mah, Tahamhoihaih kang paek hanah, na kah ih moi to caak han na sin ah, tiah a naa. Jakob mah moi to a taengah patoemh pae moe, a caak. To pacoengah misurtui doeh patoemh pae moe, a naek.
26 dixit ad eum: Accede ad me, et da mihi osculum, fili mi.
To pacoengah ampa Issak mah anih khaeah, Ka capa, ka taengah angzo ah loe, na mok ah, tiah a naa.
27 Accessit, et osculatus est eum. Statimque ut sensit vestimentorum illius fragrantiam, benedicens illi, ait: Ecce odor filii mei sicut odor agri pleni, cui benedixit Dominus.
Anih mah caeh moe, a mok. Issak mah khukbuen hmui to thaih naah, anih han tahamhoihaih a paek; khenah, ka capa ih hmui loe, Angraeng mah tahamhoihaih paek ih lawk hmui hoiah anghmong;
28 Det tibi Deus de rore cæli, et de pinguedine terræ abundantiam frumenti et vini.
to pongah Sithaw mah van ih dantui hoi kathawk long to paek nasoe loe, cang hoi misurtui doeh pungsak nasoe;
29 Et serviant tibi populi, et adorent te tribus: esto dominus fratrum tuorum, et incurventur ante te filii matris tuæ. Qui maledixerit tibi, sit ille maledictus: et qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur.
prae kaminawk boih mah nang ih tok to sah o nasoe loe, kaminawk na hmaa ah akuep o nasoe; nam nawkamyanawk nuiah angraeng ah om ah loe, nam no ih caanawk doeh na hmaa ah akuep o nasoe; nang tangoeng kaminawk loe tangoenghaih tongh o nasoe loe, nang tahamhoihaih paek kaminawk to tahamhoihaih hnu o nasoe, tiah a naa.
30 Vix Isaac sermonem impleverat: et egresso Iacob foras, venit Esau,
Issak mah Jakob tahamhoihaih paek pacoengah, ampa hmaa hoiah tacawt; akra ai ah Esau loe moi zoephaih ahmuen hoiah phak.
31 coctosque de venatione cibos intulit patri, dicens: Surge pater mi, et comede de venatione filii tui: ut benedicat mihi anima tua.
Anih mah doeh moi to caak khraem ah thongh moe, ampa hanah patoem pae; ampa khaeah, Pa, tahamhoihaih nang paek hanah, angthawk ah loe ka kah ih moi hae caa ah, tiah a naa.
32 Dixitque illi Isaac: Quis enim es tu? Qui respondit: Ego sum filius tuus primogenitus Esau.
Ampa Issak mah anih khaeah, Nang loe mi aa? tiah a naa. Anih mah, Kai loe na calu, Esau ni, tiah a naa.
33 Expavit Isaac stupore vehementi: et ultra quam credi potest, admirans, ait: Quis igitur ille est qui dudum captam venationem attulit mihi, et comedi ex omnibus priusquam tu venires? benedixique ei, et erit benedictus.
To naah Issak loe paroeai tasoeh moe, Moi kah moe, ka caak hanah moi sin kami loe naa ah maw oh? Nang, nang zo ai naah moi to ka caak ving boeh moe, anih han tahamhoihaih ka paek moeng boeh; tahamhoihaih loe anih mah ni hnu tih boeh, tiah a naa.
34 Auditis Esau sermonibus patris, irrugiit clamore magno: et consternatus, ait: Benedic etiam et mihi, pater mi.
Esau mah ampa ih lok to thaih naah, tha hoi qah moe, ampa khaeah, Aw, pa, kai doeh tahamhoihaih na paek toeng ah, Pa, kai doeh, tahamhoihaih na paek toeng ah, tiah a naa.
35 Qui ait: Venit germanus tuus fraudulenter, et accepit benedictionem tuam.
Toe anih mah, Nam nawk mah palunghahaih hoiah ang ling boeh moe, nang ih tahamhoihaih to lak boih boeh, tiah a naa.
36 At ille subiunxit: Iuste vocatum est nomen eius Iacob: supplantavit enim me en altera vice: primogenita mea ante tulit, et nunc secundo surripuit benedictionem meam. Rursumque ad patrem: Numquid non reservasti, ait, et mihi benedictionem?
Esau mah, angmah ih ahmin hoi kamcuk ah Jakob, tiah ahmin to phui roe boeh na ai maw? Vaihi a sak ih hmuen hoiah loe kai vai hnetto ang ling boeh; ka calu ah ohhaih to ang lomh pae moe, vaihi doeh tahamhoihaih ang lak pae ving let bae vop, tiah a thuih. To pacoengah anih khaeah, Kai han tahamhoihaih nang suem pae ai boeh maw? tiah a naa.
37 Respondit Isaac: Illum constitui dominum tuum, et omnes fratres eius servituti illius subiugavi: frumento et vino stabilivi eum, et tibi post hæc, fili mi, ultra quid faciam?
Issak mah Esau khaeah, Khenah, Anih loe nang ih angraeng ah ka sak moe, anih ih nawkamyanawk boih doeh anih ih tamna ah ka paek boeh; cang hoi misurtui doeh ka paek boeh; to pongah nang han timaw kang sak pae han loe? Ka capa, tiah a naa.
38 Cui Esau: Num unam, inquit, tantum benedictionem habes, pater? mihi quoque obsecro ut benedicas. Cumque eiulatu magno fleret,
Esau mah ampa khaeah, Tahamhoihaih maeto doeh na tawn ai boeh maw, pa? Pa, kai doeh tahamhoihaih na paek toeng ah, tiah a naa. To pacoengah Esau loe tha hoi qah.
39 motus Isaac, dixit ad eum: In pinguedine terræ, et in rore cæli desuper
Ampa Issak mah anih han hae tiah lok pathim pae; khenah, Na ohhaih ahmuen loe kathawk long ah om ueloe, van bang hoiah dantui to krah tih.
40 erit benedictio tua. Vives in gladio, et fratri tuo servies: tempusque veniet, cum excutias, et solvas iugum eius de cervicibus tuis.
Nang loe sumsen hoi kho na sah ueloe, nam nawk ih tok to na sah pae tih; toe ukhaih atue phak naah loe anih mah phawsak ih kazit hmuen to na tahnong nui hoiah nang khring tih, tiah a naa.
41 Oderat ergo semper Esau Iacob pro benedictione qua benedixerat ei pater: dixitque in corde suo: Venient dies luctus patris mei, et occidam Iacob fratrem meum.
Ampa mah Jakob han tahamhoihaih paek king boeh pongah, Esau mah Jakob to hnukma; pa duekhaih ni loe zoi boeh; to na niah kamnawk Jakob hae ka hum han, tiah a poek.
42 Nunciata sunt hæc Rebeccæ: quæ mittens et vocans Iacob filium suum, dixit ad eum: Ecce Esau frater tuus minatur ut occidat te.
A capa kacoeh Esau ih lok to amno Rebekah mah thaih; to pongah capa kanawk Jakob to kami kawksak moe, anih khaeah, Khenah, nam ya Esau palungphuihaih dip thai hanah, na hum tih boeh.
43 Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam, et consurgens fuge ad Laban fratrem meum in Haran:
To pongah ka capa, vaihi kang thuih ih lok hae tahngai ah; vaihi Haran ah kaom ka thangqoi Laban khaeah cawn ah.
44 habitabisque cum eo dies paucos, donec requiescat furor fratris tui,
Nam ya palungphuihaih dip ai karoek to anih khaeah om ah.
45 et cesset indignatio eius, obliviscaturque eorum quæ fecisti in eum: postea mittam, et adducam te inde huc. Cur utroque orbabor filio in uno die?
Nam ya palungphuihaih to dip moe, a nuiah na sak ih hmuen to pahnet pacoengah, nang zoh let hanah lok kang pat moe, nang to kang kawksak han hmang; kawbang maw nito thungah ka capa hnik hanah palung ka sae thuih hmaek thai tih? tiah a thuih.
46 Dixitque Rebecca ad Isaac: Tædet me vitæ meæ propter filias Heth: si acceperit Iacob uxorem de stirpe huius terræ, nolo vivere.
Rebekah mah Issak khaeah, Heth ih canunawk pongah poek kang pho boeh; Jakob mah hae prae kami canunawk baktih, Heth ih canunawk hoiah imthong krah nahaeloe, kai han hinghaih atho timaw om tih? tiah a naa.

< Genesis 27 >