< Corinthios Ii 3 >
1 Incipimus iterum nosmetipsos commendare? Aut numquid egemus (sicut quidam) commendatiis epistolis ad vos, aut ex vobis?
Зачинаем ли паки нас самех извещавати вам? Или требуем, якоже нецыи, извещавательных посланий к вам, или от вас известительных?
2 Epistola nostra vos estis, scripta in cordibus nostris, quæ scitur, et legitur ab omnibus hominibus:
Послание бо наше вы есте, написаное в сердцах наших, знаемое и прочитаемое от всех человек:
3 manifestati quod epistola estis Christi, ministrata a nobis, et scripta non atramento, sed Spiritu Dei vivi: non in tabulis lapideis, sed in tabulis cordis carnalibus.
являеми, яко есте послание Христово служеное нами, написано не чернилом, но Духом Бога жива, не на скрижалех каменных, но на скрижалех сердца плотяных.
4 Fiduciam autem talem habemus per Christum ad Deum:
Надеяние же таково имамы Христом к Богу,
5 non quod sufficientes simus cogitare aliquid a nobis, quasi ex nobis: sed sufficientia nostra ex Deo est:
не яко довольни есмы от себе помыслити что, яко от себе, но доволство наше от Бога:
6 qui et idoneos nos fecit ministros novi testamenti: non littera, sed Spiritu: littera enim occidit, Spiritus autem vivificat.
иже и удоволи нас служители быти Нову Завету, не писмени, но духу: писмя бо убивает, а дух животворит.
7 Quod si ministratio mortis litteris deformata in lapidibus, fuit in gloria, ita ut non possent intendere filii Israel in faciem Moysi propter gloriam vultus eius, quæ evacuatur:
Аще ли служение смерти писмены, образовано в каменех, бысть в славу, яко не мощи взирати сыном Израилевым на лице Моисеово, славы ради лица его престающия.
8 quomodo non magis ministratio Spiritus erit in gloria?
Како не множае паче служение духа будет в славе?
9 Nam si ministratio damnationis gloria est: multo magis abundat ministerium iustitiæ in gloria.
Аще бо служение осуждения, слава, много паче избыточествует служение правды в славе.
10 Nam nec glorificatum est, quod claruit in hac parte, propter excellentem gloriam.
Ибо не прославися прославленное в части сей, за превосходящую славу.
11 Si enim quod evacuatur, per gloriam est: multo magis quod manet, in gloria est.
Аще бо престающее, славою: много паче пребывающее, в славе.
12 Habentes igitur talem spem, multa fiducia utimur:
Имуще убо таково упование, многим дерзновением действуем,
13 et non sicut Moyses ponebat velamen super faciem suam, ut non intenderent filii Israel in faciem eius, quod evacuatur,
и не якоже Моисей полагаше покрывало на лицы своем, за еже не мощи взирати сыном Израилевым на конец престающаго.
14 sed obtusi sunt sensus eorum. Usque in hodiernum enim diem, idipsum velamen in lectione veteris testamenti manet non revelatum, (quoniam in Christo evacuatur)
Но ослепишася помышления их: даже бо до сего дне тожде покрывало во чтении Ветхаго Завета пребывает не откровено, зане о Христе престает.
15 sed usque in hodiernum diem, cum legitur Moyses, velamen positum est super cor eorum.
Но даже до днесь, внегда чтется Моисей, покрывало на сердце их лежит:
16 Cum autem conversus fuerit ad Dominum, auferetur velamen.
внегда же обратятся ко Господу, взимается покрывало.
17 Dominus autem Spiritus est: Ubi autem Spiritus Domini: ibi libertas.
Господь же Дух есть: а идеже Дух Господень, ту свобода.
18 Nos vero omnes, revelata facie gloriam Domini speculantes, in eandem imaginem transformamur a claritate in claritatem, tamquam a Domini Spiritu.
Мы же вси откровенным лицем славу Господню взирающе, в тойже образ преобразуемся от славы в славу, якоже от Господня Духа.