< Canticum Canticorum 4 >

1 [Sponsus Quam pulchra es, amica mea! quam pulchra es! Oculi tui columbarum, absque eo quod intrinsecus latet. Capilli tui sicut greges caprarum quæ ascenderunt de monte Galaad.
Pagkamaanyag mo gayod, hinigugma ko, pagkamaanyag mo. Ang imong mga mata sama sa mga salampati luyo sa imong belo. Ang imong buhok sama sa panon sa mga kanding nga milugsong gikan sa Bukid sa Gilead.
2 Dentes tui sicut greges tonsarum quæ ascenderunt de lavacro; omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est inter eas.
Ang imong mga ngipon sama sa mga panon sa baye nga karnero nga bag-ong gitupihan, nga nanungas gikan sa dapit nga hugasanan. Ang matag-usa kanila adunay kaluha, ug walay usa kanila nga nawala.
3 Sicut vitta coccinea labia tua, et eloquium tuum dulce. Sicut fragmen mali punici, ita genæ tuæ, absque eo quod intrinsecus latet.
Ang imong mga ngabil sama sa dagtompula nga sinulid; ug matahom gayod ang imong baba. Ang imong aping sama sa natunga nga granada luyo sa imong belo.
4 Sicut turris David collum tuum, quæ ædificata est cum propugnaculis; mille clypei pendent ex ea, omnis armatura fortium.
Ang imong liog sama sa tore ni David nga gitukod diha sa gilinya nga bato, uban sa liboan ka mga taming nga gibitay niini, ang tanang mga taming sa kasundalohan.
5 Duo ubera tua sicut duo hinnuli, capreæ gemelli, qui pascuntur in liliis.
Ang imong duha ka mga dughan sama sa duha ka nating usa, mga kaluha nga lagsaw, nga nanibsib taliwala sa mga lirio.
6 Donec aspiret dies, et inclinentur umbræ, vadam ad montem myrrhæ, et ad collem thuris.
Hangtod nga moabot ang kaadlawon ug molabay ang ang mga landong, moadto ako sa bukid sa mira ug sa bungtod sa insenso.
7 Tota pulchra es, amica mea, et macula non est in te.
Maanyag ka sa tanang paagi, hinigugma ko ug walay hugaw diha kanimo.
8 Veni de Libano, sponsa mea: veni de Libano, veni, coronaberis: de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus leonum, de montibus pardorum.
Uban kanako gikan sa Lebanon, pangasaw-onon ko. Uban kanako gikan sa Lebanon; lugsong gikan sa kinatumyan sa Amana, gikan sa kinatumyan sa Senir ug sa Hermon, gikan sa mga lungib sa liyon, gikan sa bukid sa mga lungib sa mga leopardo.
9 Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa; vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum, et in uno crine colli tui.
Imong gikawat ang akong kasingkasing, akong igsoong babaye, akong pangasaw-onon; imong gikawat ang akong kasingkasing, pinaagi lamang sa pagtan-aw kanako, pinaagi lamang sa usa ka alahas sa imong kuwentas.
10 Quam pulchræ sunt mammæ tuæ, soror mea sponsa! pulchriora sunt ubera tua vino, et odor unguentorum tuorum super omnia aromata.
Pagkatahom gayod sa imong gugma, akong igsoong babaye, akong pangasaw-onon! Mas maayo pa ang imong gugma kaysa bino, ug ang kahumot sa imong pahumot kaysa bisan unsang mga lamas.
11 Favus distillans labia tua, sponsa; mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris.
Ang imong mga ngabil, akong pangasaw-onon, nagapaagas ug dugos; ang dugos ug ang gatas anaa sa ilalom sa imong dila; ang kahumot diha sa imong mga bisti sama sa kahumot sa Lebanon.
12 Hortus conclusus soror mea, sponsa, hortus conclusus, fons signatus.
Akong igsoong babaye, sama sa tanaman nga gisirad-an ang akong pangasaw-onon, ang tanaman nga gisirad-an, ang tuboran nga gitak-upan.
13 Emissiones tuæ paradisus malorum punicorum, cum pomorum fructibus, cypri cum nardo.
Ang imong mga sanga mao ang mga gagmay nga kahoy sa granada uban ang pinili nga mga prutas, ug sa henna ug nardo nga mga tanom,
14 Nardus et crocus, fistula et cinnamomum, cum universis lignis Libani; myrrha et aloë, cum omnibus primis unguentis.
Nardo ug dulaw, calamus ug sinamon uban ang tanang matang sa mga lamas, mira ug mga aloe uban sa tanang labing maayo nga mga igpapahumot.
15 Fons hortorum, puteus aquarum viventium, quæ fluunt impetu de Libano.
Ikaw ang tuboran sa tanaman, ang tuboran nga naghatag ug limpyo nga tubig, mga sapa nga midagayday gikan sa Lebanon. Ang batan-ong babaye misulti ngadto sa iyang hinigugma.
16 Sponsa Surge, aquilo, et veni, auster: perfla hortum meum, et fluant aromata illius. Veniat dilectus meus in hortum suum, et comedat fructum pomorum suorum.
Pagmata, hangin sa amihan; umari ka, hangin sa habagatan; huros ngadto sa akong tanaman aron nga maghatag ug pahumot ang mga igpapahumot niini. Hinaot unta nga moadto ang akong hinigugma sa iyang tanaman ug mokaon sa pipila ka mga pinili nga bunga.

< Canticum Canticorum 4 >