Apocalypsis 14
1 Et vidi: et ecce Agnus stabat supra montem Sion, et cum eo centum quadraginta quatuor millia, habentes nomen ejus, et nomen Patris ejus scriptum in frontibus suis.
ⲁ̅ⲁⲓⲛⲁⲩ ⲁⲩⲱ ⲉⲓⲥⲟⲩϩⲓⲉⲓⲃ ⲉϥⲁϩⲉⲣⲁⲧϥ ϩⲓϫⲙⲡⲧⲟⲟⲩ ⲛⲥⲓⲱⲛ ⲁⲩⲱ ⲙⲛⲧⲁϥⲧⲉ ⲛⲧⲃⲁ ⲙⲛϥⲧⲟⲟⲩ ⲛϣⲟ ⲉⲩⲛⲙⲙⲁϥ ⲉⲩⲛⲧⲁⲩ ⲙⲙⲁⲩ ⲙⲡⲉϥⲣⲁⲛ ⲙⲛⲡⲣⲁⲛ ⲙⲡⲉϥⲉⲓⲱⲧ ⲉϥⲥⲏϩ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉϫⲛⲧⲉⲩⲧⲉϩⲛⲉ
2 Et audivi vocem de cælo, tamquam vocem aquarum multarum, et tamquam vocem tonitrui magni: et vocem, quam audivi, sicut citharœdorum citharizantium in citharis suis.
ⲃ̅ⲁⲩⲱ ⲁⲓⲥⲱⲧⲙ ⲉⲩⲥⲙⲏ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲧⲡⲉ ⲛⲑⲉ ⲙⲡⲉϩⲣⲟⲟⲩ ⲛϩⲉⲛⲙⲟⲟⲩ ⲉⲛⲁϣⲱⲟⲩ ⲁⲩⲱ ⲛⲑⲉ ⲛⲧⲉⲥⲙⲏ ⲛϩⲉⲛⲛⲟϭ ⲛϩⲣⲟⲩⲃⲃⲁⲓ ⲁⲩⲱ ⲧⲉⲥⲙⲏ ⲛⲧⲁⲓⲥⲱⲧⲙ ⲉⲣⲟⲥ ⲉⲥⲟ ⲛⲑⲉ ⲛϩⲉⲛϭⲓⲑⲁⲣⲟⲇⲟⲥ ⲉⲩϭⲓⲑⲁⲣⲓⲍⲉ ⲛⲛⲉⲩⲕⲓⲑⲁⲣⲁ
3 Et cantabant quasi canticum novum ante sedem, et ante quatuor animalia, et seniores: et nemo poterat dicere canticum, nisi illa centum quadraginta quatuor millia, qui empti sunt de terra.
ⲅ̅ⲁⲩⲱ ⲉⲩϫⲱ ⲛⲟⲩϫⲱ ⲛⲃⲣⲣⲉ ⲙⲡⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲙⲡⲉⲑⲣⲟⲛⲟⲥ ⲙⲛⲡⲙ̅ⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲙⲡⲉϥⲧⲟⲟⲩ ⲛⲍⲱⲟⲛ ⲙⲛⲛⲉⲡⲣⲉⲥⲃⲉⲧⲉⲣⲟⲥ ⲁⲩⲱ ⲛⲉⲙⲛϣϭⲟⲙ ⲛⲗⲁⲁⲩ ⲉⲉⲓⲙⲉ ⲉⲧⲱⲇⲏ ⲉⲓⲙⲏⲧⲉⲓ ⲡⲙⲛⲧⲁϥⲧⲉ ⲛⲧⲃⲁ ⲙⲛⲡⲉϥⲧⲟⲟⲩ ⲛϣⲟ ⲛⲉⲛⲧⲁⲩϣⲟⲟⲡⲟⲩ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙⲡⲕⲁϩ
4 Hi sunt, qui cum mulieribus non sunt coinquinati: virgines enim sunt. Hi sequuntur Agnum quocumque ierit. Hi empti sunt ex hominibus primitiæ Deo, et Agno:
ⲇ̅ⲛⲁⲓ ⲉⲧⲉⲙⲡⲟⲩⲧⲱⲗⲙ̅ ⲙⲛⲥϩⲓⲙⲉ ⲉϩⲉⲛⲡⲁⲣⲑⲉⲛⲟⲥ ⲅⲁⲣ ⲛⲉ ⲛⲁⲓ ⲉⲧⲙⲟⲟϣⲉ ⲙⲛⲡⲉϩⲓⲉⲓⲃ ⲉⲡⲙⲁ ⲉⲧⲉϥⲛⲁ ⲉⲣⲟϥ ⲛⲁⲓ ⲛⲉⲛⲧⲁⲩϣⲟⲡⲟⲩ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲛⲣⲱⲙⲉ ⲛⲟⲩⲁⲡⲁⲣⲭⲏ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲙⲛⲡⲉϩⲓⲉⲓⲃ
5 et in ore eorum non est inventum mendacium: sine macula enim sunt ante thronum Dei.
ⲉ̅ⲁⲩⲱ ⲙⲡⲟⲩϩⲉ ⲉϭⲟⲗ ϩⲛⲧⲉⲩⲧⲁⲡⲣⲟ ϩⲉⲛⲁⲧⲛⲟⲃⲉ ⲅⲁⲣ ⲛⲉ
6 Et vidi alterum angelum volantem per medium cæli, habentem Evangelium æternum, ut evangelizaret sedentibus super terram, et super omnem gentem, et tribum, et linguam, et populum: (aiōnios g166)
ⲋ̅ⲁⲓⲛⲁⲩ ⲉⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲉϥϩⲏⲗ ϩⲛⲧⲙⲏⲏⲧⲉ ⲛⲧⲡⲉ ⲉⲟⲩⲛⲟⲩⲉⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲓⲟⲛ ⲛⲧⲟⲟⲧϥ ⲛϣⲁⲉⲛⲉϩ ⲉⲧⲁϣⲉⲟⲉⲓϣ ⲛⲛⲉⲧϩⲙⲟⲟⲥ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉϫⲙⲡⲕⲁϩ ⲁⲩⲱ ⲉϫⲛⲛϩⲉⲑⲛⲟⲥ ⲛⲓⲙ ϩⲓⲫⲩⲗⲏ ϩⲓⲁⲥⲡⲉ ϩⲓⲗⲁⲟⲥ̅ (aiōnios g166)
7 dicens magna voce: Timete Dominum, et date illi honorem, quia venit hora judicii ejus: et adorate eum, qui fecit cælum, et terram, mare, et fontes aquarum.
ⲍ̅ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϩⲛⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲥⲙⲏ ϫⲉ ⲁⲣⲓϩⲟⲧⲉ ϩⲏⲧϥ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲛⲧⲉⲧⲛϯⲉⲟⲟⲩ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⲁⲥⲉⲓ ⲛϭⲓⲧⲉⲩⲛⲟⲩ ⲛⲧⲉϥⲕⲣⲓⲥⲓⲥ ⲁⲩⲱ ⲛⲧⲉⲧⲛⲟⲩⲱϣⲧ ⲙⲡⲉⲛⲧⲁϥⲧⲁⲙⲓⲉⲧⲡⲉ ⲙⲛⲡⲕⲁϩ ⲙⲛⲑⲁⲗⲗⲁⲥⲥⲁ ⲙⲛⲙⲡⲩⲅⲏ ⲛⲙⲙⲟⲟⲩ
8 Et alius angelus secutus est dicens: Cecidit, cecidit Babylon illa magna: quæ a vino iræ fornicationis suæ potavit omnes gentes.
ⲏ̅ⲁⲕⲉⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ̅ ⲙⲙⲉϩⲥⲛⲁⲩ ⲟⲩⲁϩϥ ⲛⲥⲱϥ ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲁⲥϩⲉ ⲁⲥϩⲉ ⲛϭⲓⲧⲛⲟϭ ⲛⲃⲁⲃⲩⲗⲱⲛ ⲁⲩⲱ ⲁⲛϩⲉⲑⲛⲟⲥ ⲧⲏⲣⲟⲩ ϩⲉ ϩⲙⲡⲏⲣⲡ ⲙⲡϭⲱⲛⲧ ⲛⲧⲉⲥⲡⲟⲣⲛⲓⲁ
9 Et tertius angelus secutus est illos, dicens voce magna: Si quis adoraverit bestiam, et imaginem ejus, et acceperit caracterem in fronte sua, aut in manu sua:
ⲑ̅ⲁⲕⲉⲙⲉϩϣⲟⲙⲛⲧ ⲛⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲟⲩⲁϩϥ ⲛⲥⲱⲟⲩ ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϩⲛⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲥⲙⲏ ϫⲉ ⲡⲉⲧⲛⲁⲟⲩⲱϣⲧ ⲙⲡⲉⲑⲩⲣⲓⲟⲛ ⲏ ⲧⲉϥϩⲓⲕⲱⲛ ⲁⲩⲱ ⲛⲉϥϫⲓⲛⲉϥⲥϩⲁⲓ ⲉϫⲛⲧⲉϥⲧⲉϩⲛⲉ ⲏ ⲉϫⲛⲧⲉϥϭⲓϫ
10 et hic bibet de vino iræ Dei, quod mistum est mero in calice iræ ipsius, et cruciabitur igne, et sulphure in conspectu angelorum sanctorum, et ante conspectum Agni:
ⲓ̅ⲛⲧⲟϥ ϩⲱϥ ⲟⲛ ϥⲛⲁⲥⲱ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙⲡⲏⲣⲡ ⲙⲡϭⲱⲛⲧ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲡⲁⲓ ⲉⲧⲕⲩⲣⲁ ⲛⲁⲅⲣⲁⲧⲟⲛ ϩⲙⲡϫⲱ ⲛⲧⲉϥⲟⲣⲅⲏ ⲁⲩⲱ ⲥⲉⲛⲁⲃⲁⲥⲁⲛⲓⲍⲉ ⲙⲙⲟⲟⲩ ϩⲛⲟⲩⲕⲱϩⲧ ⲙⲛⲟⲩⲑⲏⲛ ⲙⲡⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲛⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲉⲧⲟⲩⲁⲁⲃ ⲙⲡⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲙⲡⲉϩⲓⲉⲓⲃ
11 et fumus tormentorum eorum ascendet in sæcula sæculorum: nec habent requiem die ac nocte, qui adoraverunt bestiam, et imaginem ejus, et si quis acceperit caracterem nominis ejus. (aiōn g165)
ⲓ̅ⲁ̅ⲁⲩⲱ ⲡⲕⲁⲡⲛⲟⲥ ⲛⲧⲉⲩⲃⲁⲥⲁⲛⲟⲥ̅ ⲛⲁϫⲓⲥⲉ ⲉϩⲣⲁⲓ ϣⲁⲉⲛⲉϩ ⲛⲉⲛⲉϩ ⲛⲥⲉⲧⲙϫⲓⲙⲧⲟⲛ ⲙⲡⲉϩⲟⲟⲩ ⲙⲛⲧⲉⲩϣⲏ ⲛϭⲓⲛⲉⲧⲛⲁⲟⲩⲱϣⲧ ⲙⲡⲉⲑⲩⲣⲓⲟⲛ ⲙⲛⲧⲉϥϩⲓⲕⲱⲛ ⲙⲛⲡⲉⲧⲛⲁϫⲓ̈ ⲙⲡⲙⲁⲉⲓⲛ ⲙⲡⲉϥⲣⲁⲛ (aiōn g165)
12 Hic patientia sanctorum est, qui custodiunt mandata Dei, et fidem Jesu.
ⲓ̅ⲃ̅ⲡⲁⲓ ⲡⲉ ⲡⲙⲁ ⲛⲑⲩⲡⲟⲙⲟⲛⲏ ⲛⲛⲉⲧⲟⲩⲁⲁⲃ ⲛⲉⲧϩⲁⲣⲉϩ ⲉⲛⲉⲛⲧⲟⲗⲏ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲙⲛⲧⲡⲓⲥⲧⲓⲥ ⲛⲓ̅ⲥ̅
13 Et audivi vocem de cælo, dicentem mihi: Scribe: Beati mortui qui in Domino moriuntur. Amodo jam dicit Spiritus, ut requiescant a laboribus suis: opera enim illorum sequuntur illos.
ⲓ̅ⲅ̅ⲁⲓⲥⲱⲧⲙ ⲉⲩⲥⲙⲏ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲧⲡⲉ ⲉⲥϫⲱ ⲙⲙ̅ⲟⲥ ϫⲉ ⲥϩⲁⲓ ϫⲉ ⲛⲁⲓⲁⲧⲟⲩ ⲛⲛⲉⲧⲛⲁⲙⲟⲩ ϫⲓⲛ ⲛⲧⲉⲛⲟⲩ ϩⲙⲡϫ̅ⲥ̅ ⲥⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛϭⲓⲡⲉⲡ̅ⲛ̅ⲁ̅ ϫⲉⲕⲁⲥ ⲉⲩⲉⲙⲧⲟⲛ ⲙⲙⲟⲟⲩ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲛⲉⲩϩⲓⲥⲉ ⲛⲉⲩϩⲃⲏⲩⲉ ⲅⲁⲣ ⲛⲁⲟⲩⲁϩⲟⲩ ⲛⲥⲱⲟⲩ
14 Et vidi: et ecce nubem candidam, et super nubem sedentem similem Filio hominis, habentem in capite suo coronam auream, et in manu sua falcem acutam.
ⲓ̅ⲇ̅ⲁⲓⲛⲁⲩ ⲁⲩⲱ ⲉⲓⲥⲟⲩⲕⲗⲟⲟⲗⲉ ⲉⲥⲟⲩⲟⲃϣ̅ ⲁⲩⲱ ⲉϥϩⲙⲟⲟⲥ̅ ϩⲓϫⲛⲧⲉⲕⲗⲟⲟⲗⲉ ⲛϭⲓⲡⲉⲓⲛⲉ ⲛⲟⲩϣⲏⲣⲉ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲉⲟⲩⲛⲟⲩⲕⲗⲟⲙ ⲛⲛⲟⲩⲃ ϩⲓϫⲛⲧⲉϥⲁⲡⲏ ⲉⲩⲛⲟⲩⲟϩⲥ ⲉϥⲧⲏⲙ ϩⲛⲧⲉϥϭⲓϫ
15 Et alius angelus exivit de templo, clamans voce magna ad sedentem super nubem: Mitte falcem tuam, et mete, quia venit hora ut metatur, quoniam aruit messis terræ.
ⲓ̅ⲉ̅ⲁⲩⲱ ⲕⲉⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲁϥⲉⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙⲡⲣⲡⲉ ⲉϥⲁϣⲕⲁⲕ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲥⲙⲏ ⲉⲡⲧ̅ϩⲙⲟⲟⲥ ⲉϫⲛⲧⲉⲕⲗⲟⲟⲗⲉ ϫⲉ ⲙⲁϫⲟⲟⲩ ⲙⲡⲉⲕⲟϩⲥ ⲛⲅⲱϩⲥ ϫⲉ ⲁⲥⲉⲓ ⲛϭⲓⲧⲉⲩⲛⲟⲩ ⲙⲡⲱϩⲥ ϫⲉ ⲁϥϣⲟⲟⲩⲉ ⲛϭⲓⲡⲱϩⲥ ⲙⲡⲕⲁϩ
16 Et misit qui sedebat super nubem, falcem suam in terram, et demessa est terra.
ⲓ̅ⲋ̅ⲁⲩⲱ ⲁϥⲛⲟⲩϫ ⲛϭⲓⲡⲉⲧϩⲙⲟⲟⲥ ⲉϫⲛⲧⲉⲕⲗⲟⲟⲗⲉ ⲙⲡⲉϥⲟϩⲥ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉϫⲙⲡⲕⲁϩ ⲁⲩⲱ ⲁϥⲱϩⲥ ⲙⲡⲕⲁϩ
17 Et alius angelus exivit de templo, quod est in cælo, habens et ipse falcem acutam.
ⲓ̅ⲍ̅ⲁⲕⲉⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲉⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙⲡⲣⲡⲉ ⲉⲧϩⲛⲧⲙⲏⲧⲉ ⲉⲩⲛⲟⲩϩⲁⲗⲕⲟⲩ ⲛⲧⲟⲟⲧϥ ⲉⲥⲧⲏⲙ
18 Et alius angelus exivit de altari, qui habebat potestatem supra ignem: et clamavit voce magna ad eum qui habebat falcem acutam, dicens: Mitte falcem tuam acutam, et vindemia botros vineæ terræ: quoniam maturæ sunt uvæ ejus.
ⲓ̅ⲏ̅ⲁⲕⲉⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲉⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙⲡⲉⲑⲩⲥⲓⲁⲥⲧⲩⲣⲓⲟⲛ ⲉⲩⲛⲧⲁϥⲧⲉⲝⲟⲩⲥⲓⲁ ⲙⲡⲕⲱϩⲧ ⲁϥⲙⲟⲩⲧⲉ ϩⲛⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲥⲙⲏ ⲉⲡⲉⲧⲉⲣⲉⲑⲁⲗⲕⲟⲩ ⲛⲧⲟⲟⲧϥ ⲉⲥⲧⲏⲙ ⲉϥϫⲱ ⲙ̅ⲙ̅ⲟⲥ̅ ϫⲉ ⲙⲁϫⲟⲟⲩ ⲙⲡⲉⲕϩⲁⲗⲕⲟⲩ ⲛⲅϫⲱⲱⲗⲉ ⲛⲛⲉⲥⲙⲁϩ ⲛⲧⲃⲱ ⲛⲉⲗⲟⲟⲗⲉ ⲙⲡⲕⲁϩ ϫⲉ ⲁⲩⲡⲱϩ ⲛϭⲓⲛⲉⲥⲉⲗⲟⲟⲗⲉ
19 Et misit angelus falcem suam acutam in terram, et vindemiavit vineam terræ, et misit in lacum iræ Dei magnum:
ⲓ̅ⲑ̅ⲁⲩⲱ ⲁⲡⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲛⲟⲩϫ ⲛⲧⲉϥϩⲁⲗⲕⲟⲩ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉϫⲙⲡⲕⲁϩ ⲁϥϫⲱⲱⲗⲉ ⲛⲧⲃⲱ ⲛⲉⲗⲟⲟⲗⲉ ⲙⲡⲕⲁϩ ⲁⲩⲱ ⲁϥⲛⲟⲩϫ ⲉⲧⲉϩⲣⲱⲧ ⲛⲟϭ ⲙⲡϭⲱⲛⲧ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ
20 et calcatus est lacus extra civitatem, et exivit sanguis de lacu usque ad frenos equorum per stadia mille sexcenta.
ⲕ̅ⲁⲩϩⲱⲙ ⲛⲧⲉϩⲣⲱⲧ ⲡⲃⲟⲗ ⲛⲧⲡⲟⲗⲓⲥ ⲁⲩⲱ ⲁⲡⲉⲥⲛⲟϥ ⲉⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲧⲉϩⲣⲱⲧ ϣⲁϩⲣⲁⲓ ⲉⲛⲉⲭⲁⲗⲓⲛⲟⲥ ⲛⲛⲉϩⲧⲱⲱⲣ ⲛⲁⲙⲛⲧⲁⲥⲉ ⲛϣⲉ ⲛⲥⲧⲁⲇⲓⲟⲛ
