Psalmorum 95

1 Laus cantici ipsi David. [Venite, exsultemus Domino; jubilemus Deo salutari nostro;

Tena, kia waiata tatou ki a Ihowa: kia hari te hamama ki te kamaka o to tatou whakaoranga.

2 præoccupemus faciem ejus in confessione, et in psalmis jubilemus ei:

Kia haere tatou me te whakawhetai atu ki tona aroaro: kia ngahau hoki a tatou himene ki a ia.

3 quoniam Deus magnus Dominus, et rex magnus super omnes deos.

No te mea he Atua nui hoki a Ihowa, he Kingi nui i nga atua katoa.

4 Quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitudines montium ipsius sunt;

Kei tona ringa nga wahi hohonu o te whenua: a nana nga maunga teitei.

5 quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud, et siccam manus ejus formaverunt.

Nana te moana, nana ano i hanga, a na ona ringa i whai ahua ai te whenua maroke.

6 Venite, adoremus, et procidamus, et ploremus ante Dominum qui fecit nos:

Haere mai tatou, kia koropiko, kia tuohu: kia tukua nga turi ki te aroaro o Ihowa, o to tatou Kaihanga.

7 quia ipse est Dominus Deus noster, et nos populus pascuæ ejus, et oves manus ejus.

Ko ia hoki to tatou Atua; ko tatou tana iwi e hepara ai, nga hipi a tona ringa. Ki te rongo koutou ki tona reo aianei.

8 Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra

Kaua e whakapakeketia o koutou ngakau: kei pera me o te whakatoinga, me o te ra o te whakamatautauranga i te koraha;

9 sicut in irritatione, secundum diem tentationis in deserto, ubi tentaverunt me patres vestri: probaverunt me, et viderunt opera mea.

I ahau i whakamatautauria e o koutou matua, i ata mohiotia, i to ratou kitenga ano hoki i aku mahi.

10 Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde.

E wha tekau nga tau i hoha ai ahau ki tenei whakatupuranga, na ka mea ahau; He iwi ngakau kotiti ke ratou, kahore hoki ratou e mohio ki aku ara.

11 Et isti non cognoverunt vias meas: ut juravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.]

Na reira i riri ai ahau, i oati ai hoki; e kore ratou e tae ki toku okiokinga.